Αρχιμανδρίτης π. Διονύσιος ΚΑΛΑΡΓΥΡΟΣ
50 χρόνια Προσφοράς

Μια βροχερή χειμωνιάτικη βραδιά, στις αρχές της 10ετίας του 1950, στο Πατρικό μου σπίτι, στη Μάρπησσα Πάρου, την ανοιχτή πάντοτε εξώπορτα, κτύπησε με την μαγκούρα του, ένας Καλόγερος. Παρόντες, στο σπίτι η Μάνα μου, ο Πατέρας μου και εγώ. Ο Καλόγερος ήταν ο π. Διονύσιος ΚΑΛΑΓΥΡΟΣ, πρώτη φορά τον έβλεπα.
Ο Πατέρας μου ήθελε να φτιάξει την εικόνα του Αγίου Παντελεήμονα. Η Μάνα μου του προσέφερε την επιβεβλημένη φιλοξενία. Έγινε η συμφωνία της Αγιογραφήσεως και έφυγε ο π, Διονύσιος. Η βροχή είχε σταματήσει και θα πήγαινε στην Νάουσα, με τα πόδια, 10 χιλιόμετρα, περπατώντας μέσα στο πυκνό σκοτάδι, σαν αερικό. Την εποχή εκείνη είχαμε μια έξαρση, σε βάρος των Παλαιοημερολογιτών.
Μου ήταν αδύνατο εκείνο το βράδυ να φαντασθώ, ότι στο σπίτι μας ήλθε ένας ΑΓΙΟΣ. Ένας Άνθρωπος ξεχωριστός. Ένας Άνθρωπος της προσφοράς και της Αγάπης. Ο Ανθρωπος των πτωχών και των ορφανών παιδιών ΝΑΙ των ορφανών παιδιών. Ο άνθρωπος που σήμερα με την βοήθεια του Θεού και την συμπαράσταση των συνανθρώπων του, έχει στο ΙΛΙΟ το ορφανοτροφείο ορφανών κοριτσιών, τα οποία ταΐζει, ντύνει, σπουδάζει, τους βρίσκει δουλειά, τα παντρεύει και τα προικίζει.
Αγαπητέ αναγνώστη, από τη ζωή μου είμαι πολύ ευχαριστημένος, ιδιαίτερα, στον τομέα των κοινωνικών σχέσεων. Γνώρισα και συναναστράφηκα, στη μακρόχρονη ζωή μου, πνευματικούς ανθρώπους με εξαίρετες Αρχές και ψυχικά προσόντα. Μέσα στους υπέροχους αυτούς ανθρώπους έχω μέσα, στην καρδιά μου τον εξαίρετο, τον ξεχωριστό, τον Αρχιμανδρίτη, που λέγεται Διονύσιος ΚΑΛΑΡΓΥΡΟΣ.
Χθες 17.2.2013, στο ΙΛΙΟ, γιορτάσαμε το 50 Χρόνια Προσφοράς Του. Την εκδήλωση οργανώσανε τα παιδιά του ορφανοτροφείου που μεγαλώσανε και αποκατασταθήκανε κοντά Του και τώρα έχουν τις δικιές τους δουλειές, τις δικές τους οικογένειες και τα δικά τους σπίτια.
Για την προσωπικότητά του και το έργο του π. Διονυσίου ΚΑΛΑΡΓΥΡΟΥ μίλησαν πάρα πολλοί. Να μου επιτρέψουν όλοι αυτοί να σταθώ, στα λόγια που είπε ο κ. Μιλτιάδης ΜΑΙΣΤΡΟΣ, ανώτερος Τραπεζικός Υπάλληλος.
Μακαριότατε, Σεβασμιότατοι, Τίμιοι λειτουργοί του Υψίστου, σεβαστοί δημοτικοί άρχοντες, κυρίες και κύριοι.
Του Ολύμπου οικήτωρ και του Άθω το καύχημα, αναφέρουμε για τον Άγιο Διονύσιο τον εν Ολύμπω, του οποίου το όνομα επαξίως φέρει ο πατέρας και γέροντάς μας πατήρ Διονύσιος. Αλλά για τον ίδιο μπορούμε να πούμε άνετα το παρακάτω:
Του Ιλίου οικήτωρ και της εκκλησίας και της Ελλάδος το καύχημα, διότι αυτός ο άνθρωπος με θέληση και πείσμα κατάφερε να πραγματοποιήσει το μεγάλο όραμά του να γίνει μπροστάρης μαζί με τις πανάξιες αδελφές στη δημιουργία αυτού του μεγάλου έργου φιλανθρωπίας, και ανιδιοτελούς αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Γεννημένος στο όμορφο και πλουμιστό διαμάντι του Αιγαίου την Αντίπαρο, δεν πρόλαβε να χαμογελάσει στη ζωή, τον πρόλαβε η ορφάνια και τον έφερε αντιμέτωπο με το σκληρό πρόσωπο της ζωής τρόφιμο σε ορφανοτροφεία της εποχής του, πού καμιά σχέση δεν είχαν με τα σημερινά ιδρύματα και ιδιαιτέρως το δικό μας ίδρυμα της Αγίας Τριάδος.
Την δύσκολη εκείνη περίοδο της ζωής του, έβαλε σκοπό, σαν μεγαλώσει να κάνει κάτι για να απαλύνει τον πόνο του ορφανού παιδιού αλλά και γενικότερα του κάθε παιδιού, που έχει ανάγκη θαλπωρής και οικογενειακής γαλήνης, να φτιάξει ένα σπίτι πραγματικής αγάπης για τα παιδιά που θα το έχουν ανάγκη.
Μεγάλωσε λοιπόν και η πίστη του προς τον Θεό του οποίου την βοήθεια επικαλείται πάντοτε σε κάθε του βήμα, τον οδήγησε στην μονή του Αγίου Διονυσίου στον Όλυμπο στην οποία και έγινε μοναχός. Αφού ασκήθηκε στην μοναχική ζωή, έμαθε τον ύμνο της αγάπης από το αδιάψευστο στόμα του Αγίου Αποστόλου Ιωάννη του Θεολόγου, ανάμεσα σε τεραστίας αξίας Άγιες μορφές, ρίχθηκε (σε δύσκολες ώρες για την Εκκλησία του Παλαιού ημερολογίου), ρίχτηκε στη μάχη της Ιεραποστολής και εξυπηρέτησε πλήθος ενοριών στην Πάρο, στην Αθήνα και αλλού κατηχώντας και υπηρετώντας το έργο της Εκκλησίας.
Με Θεία παρέμβαση τα βήματά του τον οδήγησαν εδώ στο Ίλιον μαζί με την ευλογημένη συνοδεία του τις αδελφές, οι οποίες εργάσθηκαν και εργάζονται συνέχεια στο θεάρεστο αυτό και τεράστιο έργο.
Έτσι λοιπόν το σπίτι αυτό πριν χρόνια με την βοήθεια του Θεού ξεκίνησε την λειτουργία του. Πέρασαν από εδώ πλήθος παιδιών, που σήμερα είναι γιαγιάδες και μανάδες, που βρήκαν στοργή και θαλπωρή κάτω από τα προστατευτικά φτερά του πατέρα και των αδελφών. To ένοιωσαν και το νοιώθουν ακόμα σπίτι τους. Εδώ πήραν τα πρώτα γράμματα, τα πρώτα μουσικά διδάγματα, τα πρώτα παιχνίδια τις βόλτες, τις εκδρομές και ένοιωσαν την οικογενειακή ζωή και ευτυχία.
Αλλά την οικογενειακή θαλπωρή και γαλήνη δεν την ένοιωσαν μόνο, τα δικά μας παιδιά, την ένοιωσαν και την νοιώθουν και άλλα παιδιά απ’ όποια γωνιά της γης, παιδιά του ενός και αληθινού Θεού.
Ιδιαίτερη φροντίδα και ευαισθησία έδειξε ο πατέρας μας για τα παιδιά της πολύπαθης γείτονος χώρας, της Σερβίας. Θυμάστε πολύ καλά πριν μερικά χρόνια τον απαίσιο πόλεμο που δέχθηκε η Σερβία από δεκάδες σύμμαχους χώρες για ειρηνικούς τάχα λόγους. Ο πτωχός λαός, δέχθηκε μεγάλο πλήγμα, έχασε τα σπίτια του τις περιουσίες τους, οικογένειες διαμελήσθησαν, χάθηκαν, όσοι έμειναν δεν είχαν μία στέγη, ένα πιάτο φαΐ.
Τότε ο σπλαχνικός πατέρας μας καθοδηγούμενος από τον Εύσπλαχνο Κύριό μας, έσπευσε και αγκάλιασε αυτά, τα κυνηγημένα παιδιά του πολέμου, δεν υπολόγισε κόπους και έξοδα, πήγε δεκάδες φορές στην Σερβία, μάζεψε και περιέθαλψε τα παιδιά.
Επί 15 χρόνια έχουν περάσει από το ίδρυμα αλλά και από τα καλοκαιρινά καταλύματα στην Πάρο χιλιάδες Σερβόπουλα, τα οποία ο πατέρας μας έφερνε και έστελνε πίσω με έξοδα του ιδρύματος, τα φιλοξενούσε αλλά τους έδινε και χαρτζιλίκι στην επιστροφή τους, όπως θα έκανε και ο κάθε λογικός σαρκικός πατέρας.
Τι άλλο να πει κανείς για τον πατέρα Διονύσιο Καλάργυρο από το ότι είναι μία μεγάλη προσωπικότητα γεμάτη αγάπη, που ενδιαφέρεται και αναλίσκεται και νοιάζεται για τον πλησίον, τηρώντας επακριβώς την ευαγγελική περικοπή που διαβάζεται την Κυριακή της Μελλούσης Κρίσεως (επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν,εδίψησα και εποτίσατέ μοι, ξένος ήμοιν και συνηγάγετέ μοι). Για όλους εμάς που είμαστε κοντά του το ότι έχουμε αυτό το προνόμιο είναι μεγάλη τιμή αλλά και μεγάλη ευθύνη γιατί έχουμε το τιμητικό αλλά και βαρύ καθήκον πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του να συνεχίσουμε το μεγάλο αυτό έργο του, να το κάνουμε ακόμα μεγαλύτερο όπως ο ίδιος οραματίζεται, αλλά και να το προστατεύσουμε από πολλούς οι οποίοι το επιβουλεύονται και κάνουν δόλιες σκέψεις γι αυτό.
Να ευχηθούμε ο πανάγαθος Θεός, να δίνει υγεία, δύναμη, κουράγιο και καθαρή σκέψη στον Φίλτατο και πολύ αγαπητό μας πατέρα, να τον στηρίζει, να τον κραταιώνει και να τον ενισχύει για πολλά ακόμη χρόνια, ώστε να προσφέρει συνεχώς τις υπηρεσίες του στον πολύ προβληματισμένο και απογοητευμένο άνθρωπο των σημερινών ημερών. Αυτών των ημερών που ταλανίζουν ιδιαιτέρως την πατρίδα μας.-
Πολλά τα έτη σου πατέρα μας Γέροντα Διονύσιε.-

Εκ μέρους του Ιδρύματος θέλω μέσα από την καρδιά μου, να ευχαριστήσω τον κ. Δήμαρχο και το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ιλίου για την τιμή που κάνατε στο Πρόεδρό μας και πατέρα μας Γέροντα Διονύσιο Καλάργυρο. Στον ίδιο αλλά και σε όλους εμάς η ενέργειά σας αυτή μας δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουμε και να μεγαλώσουμε ακόμα αυτό το έργο που υπό την καθοδήγηση του, επιτελούμε.
Σας ευχαριστούμε πολύ.-
Ο π. Διονύσιος ΚΑΛΑΡΓΥΡΟΣ
Είναι γνήσιος Χριστιανολάτρης.
Είναι ανθρωπολάτρης.
Είναι Πατριδολάτρης.
Είναι Ελληνολάτρης.

Στις εκδηλώσεις του γεμίζει το ορφανοτροφείο Ελληνικά χρώματα. Οι αίθουσες του ορφανοτροφείου διακοσμούνται, εκτός από τους Αγίους και με τους Ήρωες μας, που θυσιασθήκανε για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ της Πατρίδας. Τα ποιήματα και τα τραγούδια που λένε «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ» είναι Ελληνικά και αυτοί οι χοροί. Βρίσκω την ευκαιρία να συγχαρώ την Μουσικό της χορωδίας κ. Σοφία ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ, για την αφοσίωσή της, στα ήθη και έθιμά μας και την προστασία της Ελληνικής παραδόσεως.

ΚΑΛΛΙΘΕΑ 18.02.2013.


ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΟΥΛΙΟΣ
ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ
ΥΨΗΛΑΝΤΟΥ 17 – ΚΑΛΛΙΘΕΑ Τ.Κ. 176-75
ΤΗΛ. 210-94 09 788 – ΦΑΞ. 210-94 03 168