Αγαπητοί συμπατριώτες

Στο ιστολόγιό μου ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ στην ανάρτησή μου Το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων Λαμίας και ο Νικόλαος Πλαστήρας : (sotosalexopoulos.blogspot.com/2010_05_02_archive.html) αναφέρομαι στον Μαρτιναίο Ταγματάρχη του 42 Συντάγματος Ευζώνων Ανδρέα Μ. Καραμέρη και παραπέμπω στη δημοσίευση του φύλλου 16 της εφημερίδας σας. Επειδή γνωριζόταν με τον παππού μου Δημήτριο Α. Γκέκα από το Σταυρό (Μπεκή) Λαμίας (φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στο σπίτι του) και ο πεσών θείος μου Νικόλαος Δ. Γκέκας τον είχε διοικητή στο Ι/42 Τάγμα στην Αλβανία. Θα σας παρακαλούσα, εάν βρίσκονται στη διάθεσή σας περισσότερα στοιχεία καθώς και φωτογραφίες του να τα δημοσιεύσετε στην έγκριτη εφημερίδα σας.

Αυτά θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως υλικό κατά τον εορτασμό στα σχολεία της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου στη Φθιώτιδα αλλά και γενικότερα.

Θα πρέπει νομίζω να προβάλλονται τα λιγότερο γνωστά ιστορικά γεγονότα και βιώματα ανθρώπων, που απηχούν περισσότερο την ιστορική αλήθεια. Αυτή άλλωστε είναι και η φιλοσοφία του ιστολογίου μου.

 

Με τιμή

Σωτήριος Γ. Αλεξόπουλος

Αργοπεθαίνει

όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,

επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα

τις ίδιες διαδρομές,

όποιος δεν αλλάζει περπατησιά,

όποιος δεν διακινδυνεύει

και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του,

όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι,

όποιος δεν είναι ευτυχισμένος

στη δουλειά του,

όποιος δεν διακινδυνεύει

τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα

για να κυνηγήσει ένα όνειρο,

όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του,

τουλάχιστον για μια φορά στη ζωή του,

να αποφεύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει

όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει,

όποιος δεν ακούει μουσική,

όπως δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του

Αργοπεθαίνει

όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,

όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν,

όποιος περνάει τις μέρες του

παραπονούμενος για την τύχη του

ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει

όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα

πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά

για πράγματα που δεν γνωρίζει

Αποφεύγουμε τον θάνατο,

σε μικρές δόσεις,

όταν θυμόμαστε πάντοτε

ότι για να είσαι ζωντανός

χρειάζεται μια προσπάθεια

πολύ μεγαλύτερη

από το απλό γεγονός της αναπνοής.

 

Είναι φορές που αναρωτιέται κανείς, καθώς ανατρέχει στην Ιστορία μας, τι συμβαίνει μ' εμάς τους «ωραίους» Έλληνες τέλος πάντων και από τη μια χτίζουμε Παρθενώνες και από την άλλη τόσα φιλελεύθερα πνεύματα και τόσους λαμπρούς άνδρες που στάθηκαν δρομοδείχτες για το λαό μας, τους οδηγήσαμε στην εξορία ή τη φυλακή. Τα λόγια του Γκαίτε: «Ο,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο, είναι και η Ελλάς για την ανθρωπότητα», αφ' ενός με κάνουν «εθνικά υπερήφανη», αφ' ετέρου με προβληματίζουν ιδιαίτερα. Κι αναρωτιέμαι: σίγουρα ο Γκαίτε είχε διαβάσει ελληνική ιστορία;

Ταξιδέψτε μαζί μου στο παρελθόν και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Περισσότερα...