Χριστός Ανέστη
Στο νου του Ελληνα,μια λέξη και μια στιγμή το χρόνο,φτάνουν όλες οι αισθήσεις ταυτόχρονα στην κορύφωσή τους.
Μεγάλο Σάββατο της Ανάστασης και της Λαμπρής.
Απο τις ελάχιστες φορές που ο σημερινός Ελληνας αισθάνεται τοποθετημένος στις ανθρώπινες συντεταγμένες του-στις σωστές του αναλογίες.
Η Λαμπρή δεν είναι απλή γιορτή.Γίνεται ζωή.Γίνεται λαμπρό φώς,ύστερα απο το λυπημένο της εβδομάδας των Παθών.
Ανάσταση,κλείνοντας τα μάτια σου για ένα δευτερόλεπτο και το θαύμα συντελείται και πάλι.
Αμφιβολία καμιά:<<Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα>>.Η δοκιμασία που περνάμε θα οξυνθεί με τα χρόνια που έρχονται.
Η πίεση όμως των εξελίξεων θα φέρει την μεγάλη ευκαιρία της Ανάστασης.Ετσι πορεύεται ο Ελληνας αιώνες τώρα.Πότε μέσα σε σύγχυση <<ζώντας και μισο-ζώντας>> η πότε μεγαλουργώντας.
<<Ας αρχίσουν οι χοροί>> για να αποδείξουμε ότι εξακολουθούμε να είμαστε Εμείς που αρνιόμαστε να χάσουμε το πρόσωπό μας,την ταυτότητά μας,την τύχη μας στο να ζούμε στην Ελλάδα της Λαμπρής.
Η χειρότερη άλωση δεν γίνεται απ έξω αλλα απο μέσα.Γι αυτό ας:ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ για να μην περάσουμε πια μόνο στα βιβλία και στα μουσεία.!
Δεν το αξίζουμε ως τόπος, ως χώρα, ως ιστορία.
Είμασταν πάντοτε εδώ και πρέπει να μείνουμε για παντοτινά εδώ΄.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ