ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΚΙΝΔΥΝΩΝ
02.11.2015

Φίλε αναγνώστη, μια φορά ακόμη, να μου επιτρέψεις να σε πάω μια βόλτα, στην ωραία Πάρο. Θα κάνουμε μια ορειβατική διαδρομή. Θα ανεβούμε, στο πιο ερωτικό βουνό, τη ΜΑΡΠΗΣΣΑ ή ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΑ.
Το πριγκιπόπουλο Ιδας, από την Αιτωλία, όταν άρπαξε, την πριγκίπισσα Μάρπησσα, από το Θεό Απόλλωνα, με τη συμπαράσταση του Δία, ο Ιδας, την Μάρπησσα, την έφερε, στην Πάρο και την εγκατέστησε, στο πιο πάνω βουνό.
Η Μανούλα μου κάθε τόσο μου έλεγε ο παππούς (Πατέρας της) έφερε από την «Αγιά Κιντήνη» ρίγανη, φασκόμηλο, βέργες σχινάρια για καλάθια, ελιές θρούμπες, σταφύλια και πολλά άλλα καλά της μάνας γης. Η φαντασία μου οργίαζε. Τι είναι η αγιακιντήνη;
Ποιός όμως να με πάει; Την εποχή εκείνη πολύ δύσκολο. Υψόμετρο 600 μέτρα. Το βουνό είναι 750 μέτρα. Το μονοπάτι ανηφορικό. Δύσκολο. Αγκάθια και αγριόχορτα. Η ώρα να γνωρίσω την «Αγία Κιντίνη» ήλθε. Επίσημος ορειβάτης έχοντας ανεβεί τα μισά βουνά της Ελλάδος, από την Πάρνηθα μέχρι τον Όλυμπο, ανέβηκα και το βουνό ΜΑΡΠΗΣΣΑ ή ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΑ. Το βουνό πανέμορφο. Η θέα του, αδύνατο να περιγραφεί. Κάθε περιγραφή θα είναι κατώτερη της πραγματικότητας.
Κάτω τα χωριά, Νάουσα, Κώστος, Δραγουλάς, Μάρπησσα, Δρυός, Άσπρο Χωριό. Παραλίες πάρα πολλές, όλες προσιτές. Στο κέντρο αυτού του μπουκέτου των χωριών, ο «ΛΥΚΑΒΗΤΤΟΣ» της Πάρου, ο Άγιος Αντώνιος, που έχει ύψος 240 μέτρα και στην κορυφή του το θρυλικό Μοναστήρι ή Μοναστήρι της οργιάς, τον Άγιο Αντώνιο.
Συνεχίζοντας την ανάβαση συνάντησα την «κατοικιά» (εξοχικό σπίτι) του μακαρίτη, Βασίλη Τριαντάφυλλου. Εργατικότερο άνθρωπο δεν έχω γνωρίσει. Την πλαγιά του βουνού την είχε μετατρέψει, σε κήπο της ΕΔΕΜ, επίγειο παράδεισο. Το λίγο νερό του βουνού το μάζευε σε μια δεξαμενή. Στο μικρό χώρο γης φύτευε, ντομάτες, αγγούρια, κολοκύθια, λουλούδια και πολλά άλλα φυτά. Πεπόνια, καρπούζια κλπ.
Μέσα σε μια μεγάλη σκάφη γεμάτη νερό είχε κομμάτια παστό μπακαλιάρο, πάνω από 50 κομμάτια. Στο ερώτημα μου γιατί τόσα πολλά κομμάτια, μου είπε πήγαινε πρώτα στην εκκλησία να προσκυνήσεις και όταν γυρίσεις θα σου πω.
Στα 50 μέτρα ήταν ένα μικρό εκκλησάκι μέσα στο οποίο υπήρχαν δυο όμοιες εικόνες με τους ίδιους Αγίους. Σε κάθε εικόνα υπήρχαν 5 Άγιοι.
Η μια εικόνα ήταν πάρα πολύ παληά. Δεν είχε χρονολογία, ούτε το όνομα του αγιογράφου. Η δεύτερη εικόνα ήταν μεγαλύτερη και έγραφε 1932 και το όνομα του αγιογράφου, που δεν το θυμάμαι.
Τα ονόματα των Αγίων είναι:
Ο Άγιος Ακίνδυνος.
Ο Άγιος Ανεμπόδιστος.
Ο Άγιος Αφρόνιος.
Ο Άγιος Ελπιδοφόρος.
Ο Αγίος Πηγάσιος.
Από το αγιολόγιο πληροφορήθηκα ότι και οι 5 ήταν Πέρσες.
Επιστρέφοντας, στο μακαρίτη Μπαρμπαβασίλη μου είπε ότι αύριο (2 Νοεμβρίου) είναι η γιορτή των Αγίων Ακινδύνων και μετά τη Θεία Λειτουργία γίνεται μεγάλο γλέντι. Πράγματι πήγα. Είχε έντονο πνευματικό και Χριστιανικό ενδιαφέρον. Και τα δυο ολοκληρωθήκανε με το αξέχαστο φαγοπότι και τη φιλοξενία του Μπαρμπαβασίλη, με τον οποίο από τις πολλές αναβάσεις μου έγινα φίλος του.
Αξέχαστε και αλησμόνητε φίλε Βασίλη μου.



ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΠΟΥΛΙΟΣ
ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΝΩΣΕΩΣ ΚΥΚΛΑΔΙΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ