χθες καλημέρισα έναν φίλο που ήρθε από τη Θεσσαλονίκη να δει την μάνα του και τα αδέρφια του.
τον χαιρέτησα και τον ρώτησα αν δεν έχει απογραφεί ακόμη καλό θα ήταν να απογραφεί στον τόπο του.
-θα το έκανα μου απαντάει αλλά όσες φορές χτύπησα τη πόρτα της κοινότητας μου ζητάνε να το αποδείξω.. και το αποδεικνύω με την ΔΕΗ που πληρώνω με το νερό που πληρώνω
αλλά μου λένε δεν φτάνει πρέπει και να ψηφίζεις εδώ ,και αυτό το κάνω τους λέω ,
πριν τέσσερα χρόνια ζήτησα ένα χαρτί για να μπω σε πρόγραμμα για συντήρηση του σπιτιού μου στο Μαρτινο
πήγα στην κοινότητα και λέω στον γραμματέα και ζητάω χαρτί μόνιμης κατοικίας .Η απάντηση ήταν αρνητική γιατί έπρεπε να είχα και την φορολογική μου δήλωση.
Απογοήτευση.....
Ααααα και κάτι ακόμη μου λέει φίλος από Μαλεσινα με τα ίδια με μένα πήρε το χαρτί μόνιμης κατοικίας και το γμτο ...του το έστειλαν με courier πληρωμένο από το Δημαρχείο ..
ΤΟ ΒΟΎΛΩΣΑ
Γιατί πρέπει να χωριστούμε σε στρατόπεδα, να αλληλοκατηγορούμαστε, να βριζόμαστε, να αφήνουμε υπονοούμενα οι μεν για τους δε και στο τέλος να… αλληλοεξοντωθούμε;
Για να ακριβολογώ, το ερώτημα δεν είναι τι φταίμε, αλλά τι κάνουμε στραβά επί τόσα χρόνια και διαρκώς οδηγούμαστε σε παρόμοιες καταστάσεις.

Κατά το 1818, ο βοεβόδας της Λεβαδείας με είχε διορίσει διοικητικόν επόπτην εις το τμήμα της αποτελούσης ήδη τον φερώνυμον δήμον, εν Λοκρίδι, Λαρύμνης, τότε δε καλούμενον Μαρτίνου. Η κωμόπολις αυτή του Μαρτίνου ενέμετο τότε ολόκληρον σχεδόν την Κωπαΐδα, πάντα αυτής τα βαλτώδη προϊόντα και την βοσκήν των μεγάλων ζώων, οσάκις τα ύδατα απεσύροντο, καθιερώθη δε εις την ρηθείσαν κωμόπολιν το δικαίωμα τούτο, δυνάμει εγγράφου, όπερ εχορήγησεν αυτοίς ο Οθωμανός αρχηγός. Εν τω διαστήματι λοιπόν της εν Μαρτίνω διαμονής μου, διαρκεσάσης μέχρι της ενάρξεως του ιερού αγώνος, ο βοεβόδας Λεβαδείας μοι εσύστησε τον εν Αθήναις πρόξενον της Αυστρίας Γρόπιον, ίνα παρέξω αυτώ πάσαν συνδρομήν προς τον σκοπόν της επισκέψεώς του.

Τα αποτελέσματα:











