21/03/2019 ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡ.ΑΝ.ΜΠΩΚΟΥ1

KOITA ME ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Κ οίτα με στα μάτια

κάνε με κομμάτια

όταν με κοιτάς,

στου ουρανού με πας

τα ψηλά τα μονοπάτια!

Κ οίτα με στα μάτια,

κάνε με κομμάτια,

θέλω να με πας

όπου εσύ θα πας,

σε ωραία μονοπάτια!

Δ ώσε μου το βλέμμα σου

όχι πια το ψέμα σου

η αγάπη να κυλά μέσα στο αίμα σου

νάναι μες στα μάτια,

κάνε με κομμάτια!

                                     Χρήστος Α. Μπώκος Παιδίατρος

     «Τα μάτια μιλούν…»

ΛΥΠΑΜΑΙ

Λ υπάμαι που ο κόσμος υποφέρει,

λυπάμαι που σαν σκέφτομαι,

το νέο έτος τι θα φέρει,

δεν βλέπω φως και στα παλιά ξανάρχομαι!

Λ υπάμαι που η φτώχεια μένει,

στα ίδια μέρη,στα ίδια σπίτια,

ο πλούτος και η χαρά σε λίγους απομένει,

οι πιο πολλοί φευγάτοι σαν σπουργίτια!

Φ εύγουν πολλοί και ταξιδεύουν,

σε άλλες πατρίδες,σε άλλους τόπους,

να βρούν ίσως κάποια τύχη εγυρεύουν

και συναντούν αλλιώτικους ανθρώπους!

Ξ ενιτεμένοι τόσοι νέοι πια,

μια νέα πατρίδα είναι αλλού,

φεύγουν τα πιο καλά παιδιά,

κλαίνε όμως με δάκρυ,

ενός μικρού παιδιού!

Κ λαίνε σαν παν στην ξενιτιά,

κλαίνε από νοσταλγία,ξεριζωμό,

όσο κι αν περιμένουν το καλό,

σαν την πατρίδα ,άλλη καμιά!

Ε ίναι συνήθεια κι αυτό,

να ζεις μια εδώ και μια εκεί,

όταν δεν βρίσκεις πια σκοπό,

φωνάζει «φύγε» ..η ζωή!

                                           Χρήστος Α. Μπώκος Παιδίατρος

“Δημιουργική ..λύπη με..κρίση!

NA MOYN ΑΗΤΟΣ

Θ άθελα να’μουν αητός

να πέταγα εκεί ψηλά,

να μη με νοιάζει η μοναξιά

γιατί έχω ανίκητα φτερά!

Α ητός πετάει κι υποφέρει

μα δεν τον βλέπεις,

δεν τον νιώθεις,

αν κλαίει,το δάκρυ αν στάζει,

δεν φτάνει πάνω σου,εκεί ψηλά,

απλώνεται μες στον αέρα,

σύννεφα μουσκεύει,

μα εσύ δεν γίνεται να δεις,

αν κρυφοκαίει ο πόνος μες στα στήθια,

αν τα φτερά του τρεμοπαίζουν,

πετάει τόσο μακριά,

μοιάζουν εκεί μικρά φτερά!

 

 

 

 

 

Φ τερά να φτερουγίζουν πια είναι δύσκολο,

πετάνε όσο πιο ψηλά μπορούν,

μα με τη θλίψη εξασθενούν,

λυγίζουν,πέφτουν και καρδιοχτυπούν,

θέλουν να φύγουν μα ξαναζυγώνουν,..σε ζητούν!!

                                 Χρήστος Α. Μπώκος Παιδίατρος

“Και ο αητός δυνατός αλλά μόνος και κάποτε θλιμμένος ..”