Εορτασμός της «Μάχης του Μαρτίνου» και βραβεύσεις των επιτυχόντων μαθητών του Μαρτίνου στις εισαγωγικές εξετάσεις από το Δήμο Λοκρών

Με έντονο το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας γιορτάστηκε την Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2025 η ιστορική «Μάχη του Μαρτίνου» από το Δήμο Λοκρών. Στις 10.00 π.μ. πραγματοποιήθηκε η επίσημη Δοξολογία για την Μάχη του Μαρτίνου στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μαρτίνου, στη συνέχεια τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο του Βάσσου Μαυροβουνιώτη και εκφωνήθηκε ο Πανηγυρικός της Ημέρας από το φιλόλογο – ιστορικό κ. Ευάγγελο Στεφανή. Χαιρετισμό απηύθυναν ο Δήμαρχος Λοκρών κ. Αθανάσιος Ζεκεντές, η Επιτετραμμένη της Πρεσβείας του Μαυροβουνίου κ. Jela Vuletic Manthou και ο Πρόεδρος της Κοινότητας Μαρτίνου κ. Δημήτριος Μπρούτσος. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων και  μαθητική παρέλαση, και στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου- Λυκείου Μαρτίνου τελετή βράβευσης για τους επιτυχόντες των μαθητών της Δημοτικής Ενότητας Οπουντίων στις εισαγωγικές εξετάσεις του σχολικού έτους 2023-2024.

Στις εκδηλώσεις παρέστησαν η Επιτετραμμένη της Πρεσβείας του Μαυροβουνίου κ. Jela Vuletic Manthou από όπου κατάγονταν ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ. Δημήτριος Νικολάου, η  Αντιδήμαρχος Οπουντίων  κ. Παγώνα Δάρα, η Αντιδήμαρχος Παιδείας κ. Γιούλη Καζάνα, η Δημοτική Σύμβουλος κ. Σπυριδούλα Δημάκη, ο Διοικητής του Ε.Σ.Δ.Ε. Αταλάντης κ. Δήμος Παππάς, ο Διοικητής του Πυροσβεστικού Κλιμακίου Αταλάντης κ. Βασίλειος Καραστάθης,  ο Πρόεδρος της Κοινότητας Μαρτίνου κ. Δημήτριος Μπρούτσος, Τοπικοί Σύμβουλοι, μαθητές, εκπαιδευτικοί και δημότες του Δήμου Λοκρών.

Ακολουθεί ο πανηγυρικός της ημέρας του φιλολόγου – ιστορικού κ. Ευάγγελου Στεφανή:

 «Με μεγάλη χαρά και ιδιαίτερη τιμή αποδέχθηκα την πρόταση του  Δημάρχου κ .Ζεκεντέ να εκφωνήσω τον πανηγυρικό μιας ιδιαίτερα λαμπρής για τη νεότερη ελληνική ιστορία επετείου. Η 29η Ιανουαρίου 1829 είναι μία μέρα που η ιστορική μνήμη χάραξε ανεξίτηλα. Είναι η μέρα όπου ο Βάσος  Μπράγιοβιτς Μαυροβουνιώτης με την 6η χιλιαρχία, κατόπιν εντολής του Δημητρίου Υψηλάντη, εγκαταστάθηκε στην οχυρή και στρατηγική θέση του Μαρτίνου και αντιμετώπισε τον Μαχμούτ  πασά, ο οποίος ξεκίνησε από τη Λαμία για να σβήσει την επαναστατική φλόγα, όπου ακόμη αυτή υπήρχε, στη Στερεά Ελλάδα.

Έχουν ειπωθεί, πολλές φορές νομίζω, οι λεπτομέρειες αυτής της μάχης η οποία, ατυχώς, δεν έγινε γνωστή από την ίδια ημέρα της διεξαγωγής της, λόγω του βαρύτατου χειμώνα που έπληξε εκείνη την εποχή. Έχει γραφτεί ότι το ύψος του χιονιού που έπεσε έφτανε τότε μέχρι τις στέγες των σπιτιών. Σε αυτή τη μάχη όπως και στις μεγάλες πολεμικές αναμετρήσεις, οι οποίες σημάδεψαν την ιστορία συγκρούονται δύο κόσμοι: από τη μία πλευρά ο συμβιβασμός, η ηττοπάθεια, η εθελοδουλία, το προσκύνημα, από την άλλη η υπερηφάνεια, η λεβεντιά, η αυτοθυσία, η πίστη στο Θεό. Η πίστη στην Ελλάδα μας γιατί η μάχη του Μαρτίνου ήταν κομβικό σημείο το οποίο ανέδειξε εμπράκτως τις δυνατότητες να χαραχθούν τα σύνορα του Αμβρακικού – Παγασητικού και να υλοποιηθεί το υπόμνημα αλλά και η γενικότερη διαπραγμάτευση του Καποδίστρια που ζητούσε τα βόρεια ελληνικά σύνορα να φτάσουν σε μία γραμμή από το Δέβλινο μέχρι τη Θεσσαλονίκη ή τουλάχιστον σε μία πιο νότια γραμμή από την Πρέβεζα μέχρι τη Λαμία. Θα θυμίσω εδώ ότι το φθινόπωρο του 1828, λίγους μήνες πριν από τη μάχη του Μαρτίνου, έγινε η συνδιάσκεψη στον Πόρο, όπου οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας είχαν ως αποστολή τον καθορισμό των συνόρων του νέου κράτους της Ελλάδος. Η μία πρόταση ήταν να φτάνει το υπό σύσταση κράτος στον ισθμό της Κορίνθου.

 

Τα πρώτα σύνορα λοιπόν της Ελλάδας έχουν  υπογραφή με το αίμα των Μαρτιναίων! Γιατί με τη νίκη τους απέτρεψαν την ανακατάληψη της Στερεάς Ελλάδος και τη συντριβή της επαναστατικής φλόγας. Θα υπογραμμίσω επίσης την ευρύτερη ιστορική περιρρέουσα ατμόσφαιρα η οποία έχει ως επίκεντρό της μία Ελλάδα ταλαιπωρημένη,  δοκιμασμένη από έναν μακρόχρονο και άνισο αγώνα, από εμφύλιες διαμάχες και ραδιουργίες και μία Ελλάδα  απορφανισμένη από την οποία εκλείπουν σταδιακά οι φυσικοί στρατιωτικοί της ηγέτες. Θα τονίσω τέλος ότι η στρατηγική σημασία της μάχης του Μαρτίνου είναι κεφαλαιώδης γιατί είναι μία από τις τελευταίες μάχες του αγώνα. Και τούτο γιατί έδειξαν οι αθάνατοι εκείνοι ήρωες ότι στη Στερεά Ελλάδα, στη Λοκρίδα, στην καρδιά της Ρούμελης, υπήρχε ελεύθερη Ελλάδα, υπήρχαν ελεύθεροι Έλληνες, υπήρχαν Έλληνες που μπόρεσαν με την περήφανη απάντησή τους να αρθρώσουν ένα μονάκριβο «μολών λαβέ». Έλληνες οι οποίοι με τις δικές τους δυνάμεις, με τη δική τους ψυχή ήταν ικανοί να διεκδικήσουν και να κρατήσουν τον τόπο τους, να επεκτείνουν τα βόρεια σύνορα.

Το δύσκολο χειμώνα του 1829 ζέστανε  τις καρδιές των Ελλήνων  η ηρωική μάχη των Μαρτιναίων οι οποίοι ήταν λεβέντες, αετοί της Λοκρίδας ήταν μέσα στις πολεμικές επιχειρήσεις του αγώνα, άνθρωποι που δεν λύγισαν ποτέ, που δεν έσκυψαν, που έμαθαν να περπατάνε με το κεφάλι τους ψηλά. Αν είχαν φωνή τα πλατάνια και οι δρόμοι του χωριού θα μας έλεγαν πολλά για μια μάχη που δόθηκε μέσα στην πόλη. Η συντριβή των τούρκων δυναστών ενθάρρυνε αποφασιστικά τους Έλληνες. Ο συμβολισμός της μάχης είναι για μας τους νεότερους πολύ ισχυρός: Δεσμοί αίματος,  δεσμοί τιμής, βαρύνουν αυτό τον ευλογημένο τόπο που λέγεται Μαρτίνο.

 

Η έννοια του καθήκοντος, η έννοια της αυταπάρνησης, η τόλμη της αυτοθυσίας έρχεται να υπογραμμίσει το ιερό καθήκον που έχουμε εμείς οι νεότεροι Έλληνες, που μάλλον έχουμε ξεχάσει να είμαστε Έλληνες. Η πατρίδα ζητά τη δική μας συμμετοχή ζητά τη δική μας ανάσα. Η πατρίδα δεν είναι οι επαγγελματίες πολιτικοί, οι οποίοι δήθεν συζητούν και ίσως διαπραγματεύονται τα σύνορα του έθνους ελαφρά τη καρδία. Κάθε σπιθαμή της Ελλάδας στη στεριά και στη θάλασσα, στα σύνορά μας είναι γραμμένη με αίμα. Αυτή η θυσία, ο αγώνας, είναι ακόμα και σήμερα ζωντανή και ζητά να είμαστε μονιασμένοι και αποφασισμένοι, να μην ξεχνάμε από ποιούς καταγόμαστε. Η μοίρα του λαού είναι ζυμωμένη με αγώνα και πίστη. Αυτό μας διδάσκει η μάχη του Μαρτίνου, αυτό βροντοφωνάζουν ο Βάσσος Μαυροβουνιώτης, ο Στάμος Μαυροδήμος, ο Δήμος Αγγελής, ο Λουκάς Κούρος, ο Δήμος Βέργος και άλλοι ανώνυμοι ήρωες Μαρτιναίοι. Η ιστορία είναι βίωμα, είναι χτύποι καρδιάς, είναι η φλέβα βαθιά ελληνική.

 

Η ιστορία της ένδοξης μάχης του Μαρτίνου διδάσκει και απαιτεί να μην ξεχάσουμε,  να μείνουμε όρθιοι σε μια γενικευμένη προσπάθεια ιστορικής αμνησίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων. Σε μια εποχή όπου στα πλαίσια δήθεν του δικαιωματισμού και της ιδιοτέλειας επιχειρείται η ισοπέδωση αξιών και ιδανικών που κράτησαν διαχρονικά ΌΡΘΙΑ την Ελλάδα και το Έθνος μας, οι ήρωες του Μαρτίνου δείχνουν το δρόμο! Ο συμβολισμός της μάχης ξεπερνά τα όρια της Λοκρίδος, της Φθιώτιδας, της Στερεάς Ελλάδας. Καλώ σήμερα, τους εκπροσώπους της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης, αλλά και το πολιτικό προσωπικό του Νομού να συγχρονιστούν και συνταχθούν στην προσπάθεια του Δημάρχου κ. Ζεκεντέ ώστε η σημερινή μέρα μνήμης να λάβει τις διαστάσεις που αξίζει. Τέτοιες προσπάθειες μας θέλουν ενωμένους με διάθεση συνεργασίας. Η μάχη του Μαρτίνου κράτησε το όραμα της ανεξαρτησίας όρθιο. Υποκλίνομαι στους ήρωες μας ερχόμενος στο ιερό αυτό τόπο ως προσκυνητής».