Αυτά όλα σκέφτομαι κοιτάζοντας μερικές πολύ παλιές καρτ-ποστάλ που απεικονίζουν γυναίκες και αυτοκίνητα, ξεθωριασμένες από τον καιρό, κιττρινισμένες μέσα στα οικογενειακά άλμπουμ, απαθαναστισμένες στα παιδικά μας μάτια τότε, σαν γηραιές και μαραμένες κυρίες, που δεν καταφέρνουν να μας κάνουν να συνδυάσουμε στην σκέψη μας, ότι οι γιαγιάδες μας υπήρξαν νέες και όμορφες. Ακόμη δε λιγότερο μπορούμε να τις φανταστούμε και να τις συνδυάσουμε με τα πομπώδη και μερικές φορές κωμικά αυτοκίνητα, που σήμερα βλέπουμε στα διάφορα μουσεία και τις εκθέσεις παλαιών αυτοκινήτων. Και όμως παρατηρώντας αυτές τις καρτ-ποστάλ, ανακαλύπτουμε λεπτά, νεανικά και ευγενικά γυναικεία πρόσωπα, καθώς και φορέματα που δείχνουν φανερά το λεπτό γούστο και την ραφινάτη κομψότητα των γιαγιάδων μας.
Ήταν η μόδα της εποχής, μιάς εποχής που μαζί με το αυτοκίνητο στάθηκε ορόσημο για την γυναικεία αμφίεση και ομορφιά. Οι γυναίκες την εποχή εκείνη, κατέβηκαν σιγά σιγά μεν, αλλά οριστικά από τις ιππήλατες άμαξες και ανέβηκαν στο αυτοκίνητο. Έτσι προσαρμόστηκαν στις νέες απαιτήσεις, στένεψαν τα φορέματά τους, μείωσαν το μέγεθος των καπέλων τους δημιούργησαν ένα δικό τους σπορ ντύσιμο και με την αίσθηση, της ελευθερίας που τους έδωσε η ταχύτητα, μπήκαν οριστικά σε μια εντελώς καινούργια εποχή, την εποχή του αυτοκινήτου, και του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Με αυτά και άλλα πολλά η γυναίκα άρχισε την χειραφέτηση που άφησε κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
ΜΙΑ
ΜΙΚΡΗ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΓΙΑ
ΤΗΝ
ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
ΘΩΜΑΣ
ΓΕΩΡΓ. ΚΑΡΑΜΕΡΗΣ