ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ - Η κεραμιδογατούλα

Κατηγορία: Φύλλο 10

Ένα παράδειγμα  ταξικής συμπεριφοράς και γατο-διαιώνισης

Ξαπλωμένη σε μια πολυθρόνα στον κήπο του σπιτιού μου στη Βάρκιζα προσπαθούσα να ξελασκάρω τη σκέψη μου από την «υστερική καθημερινότητα» «με ήπιο τρόπο» που μου συνιστούσε η λογική μου,  δηλ. τον τρόπο που ταλαντεύεται ανάμεσα στο «πρέπει» και στο «ξέσπασμα του πολλαπλού άγχους»

Το θέαμα πολλαπλών κεραμιδόγατων εκείνο το πρωινό που σπάνια με πλαισίωναν, δικαιολογούσε ένα ανέλπιστο χουζούρι στη προσπάθειά μου να χαλαρώσουν οι σκέψεις μου χωρίς  αναστολές, ώστε να ξαποστάσω κοντά στην απλότητα της φύσης.

Ανοιξιάτικος ήλιος, φωτεινός, χαδιάρης, προκλητικός σε παροτρύνει σε πράξεις που καθορίζει την επιλογή τους μόνο η φύση, υποσχόταν μια ηλιόλουστη ήσυχη μέρα σαρώνοντας κάθε άλλη σκέψη έξω από την ομορφιά της φύσης που υποκινούσε το ξεφάντώμα της άνοιξης, Από τα αγριολούλουδα μέχρι τα έντομα, από τα πτερωτά δημιουργήματα μέχρι τα υδρόβια, τα τετράποδα και τα δίποδα του ζωικού βασιλείου, άγρια, ημιάγρια, ή ήμερα, όπως τα θεωρούμε, όταν εξοικειωθούν με τον άνθρωπο τα λεγόμενα «οικιακά» όλα ζουν ακολουθώντας νόμους που διέπει μόνο η φύση, αν δεν μεσολαβήσει κάποιο ανθρώπινο συμφέρον να τα μεταλλάξει.

Δεν επιδιώκω να εξιστορήσω τις γενετικές ιδιομορφίες και τις ενασχολήσεις κάθε ζωικής μορφής του πλανήτη μας, αλλά εκείνο το πρωινό ξεχώρισα μία γάτα, άστεγη (κοινώς: κεραμιδόγατα), που συχνάζει τα Σαββατοκύριακα στην αυλή μας.  Απόρησα και εντυπωσιάστηκα  από τη συμπεριφορά της γι αυτό θα σας μεταφέρω ό,τι έγινε εκείνο το πρωινό.

Μικρόσωμη, ασήμαντη αλητόγατα  είχε προκαλέσει τη προσοχή μου, πριν από πολύ καιρό με το πείσμα της, την επιμονή και τη πονηριά της όταν αξίωνε κάτι που ξεπερνούσε τα όρια της γατίσιας νοημοσύνης και φυσικά της ανοχής μου προς τα συμπαθή αυτά τετράποδα, απορούσα με τη νοημοσύνη της, καμιά φορά αγανακτούσα αλλά παρ’ όλα αυτά τη συμπαθούσα .Εννοεί πάντα να στριφογυρνά στην αυλή του σπιτιού μας παρ’ όλο που δεν έχει από μας τη καθημερινή φροντίδα παρά μόνο του Σαββατοκύριακου .Πως και πού επιβιώνει όλη την εβδομάδα; Ενώ αξιώνει από μας το τάισμα του Σαββατοκύριακου. Μόλις ακούσει μηχανή δικού μας αυτοκινήτου ξεπετιέται από κάποια μάντρα διπλανού σπιτιού και τρέχει να μας υποδεχτεί, προχωρεί μπροστά πρώτη, φτάνει στο πιάτο που της βάζουμε τη τροφή και αρχίζει τα νιαουρίσματα. Φαίνεται η φύση προσφέρει  τις αισθήσεις εντονότερες. δίνει διαίσθηση και ένστικτα που ρυθμίζουν τους νόμους της επιβίωσής τους ανάλογα με τις ανάγκες τους στο περιβάλλον που ζουν .

Φαίνεται όμως πως εκεί στο σπίτι του Σαββατοκύριακου έχει βρει την ησυχία της η κεραμιδογατούλα και «προσκαλεί» τους «μνηστήρες γάτους» όταν τους χρειάζεται για κάποιο «Συμπόσιο με… αξιώσεις». Κάπως έτσι θα είναι, σκέφτηκα, ξέρει καλά η φύση να κατευθύνει τα δημιουργήματά της και να καταξιώνει τις επιλογές τους βασισμένη στο αλάνθαστο ένστικτο που τα έχει προικίσει ώστε να μπορούν να ξεχωρίζουν το καλύτερο, το ισχυρότερο και το ικανότερο για τη διαιώνιση του είδους .

Αυτή η μεγάλη και ανίκητη δύναμη, ξέρει να εξισορροπεί χωρίς ανθρώπινες παρεμβασεις «συμβατικής λογικής», και «επιβολής συμφερόντων» τα δημιουργήματά της. Η φύση κατευθύνει όλες τις λειτουργικές πράξεις της επιβίωσης, τις έχει κατατάξει στους κανόνες ενός βιολογικού νόμου επικράτησης για τη διαιώνιση του είδους.

Η φυσιολογική συνύπαρξη και εξισορρόπηση όλων των όντων θα μπορούσαν να εναρμονίζονται παίζοντας  καθένας το ρόλο του στο πλανήτη μας χωρίς προστριβές.

Αυτή η απλή κεραμιδογατούλα ξέρει να ρυθμίζει τη ζωή της ανάλογα με ό,τι της προστάζει η φύση. με την αναζήτηση «ικανών»  συντρόφων όταν τους χρειάζεται, ώστε να ανταποκρίνονται στις ενστικτώδεις απαιτήσεις της, φέρνοντας στο κόσμο ικανούς και άρτιους απογόνους. Η εποχιακή της έλξη σε συνδυασμό με την σωστή επιλογή για γατο-διαιώνιση δείχνει ενστικτώδη σύνεση που την οδηγεί στη σωστή επιλογή για τη δημιουργία απογόνων.

Φαίνεται όμως ότι είναι πολλά και διάφορα τα… δολώματα μέσα στη χλιαρή και μυρωδάτη ατμόσφαιρα της Άνοιξης που τάζει σε όλους απολαύσεις κατευθυνόμενες από δύο βασικά ένστικτα: της αυτοσυντήρησης και της διαιώνισης του είδους. Γήινες προαιώνιες αξίες που τις ακολουθούν με  ευλάβεια όλα τα μη μεταλλαγμένα δημιουργήματα της φύσης σε τούτο το πλανήτη.

Το «λημέρι» της κεραμιδογατίτσας είναι πάντα ο κήπος μας και κρατάει γερά τα σκήπτρα ώστε να μη τολμάει άλλη γάτα να μοιραστεί μαζί της τους εκλεκτούς γατο-μεζέδες που της προσφέρουμε τα Σαββατοκύριακα . Γι αυτό στην αρχή παραξενεύτηκα που είδα τρεις γάτους να γυροβολάνε στο κήπο ανενόχλητοι και με την άδειά της .

Οι δύο ήταν «γάτοι από σπίτι» όπως λένε, ο τρίτος όμως δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν μαύρος  με το ένα αυτί κομμένο, μάλλον από κάποιο γατοκαυγά, στραβομούρης καταγδαρμένος, πονηρομάτης, λερωμένος με χώματα , σαν να είχε περάσει μέσα από… σκαμμένο και εγκαταλειμένο τεχνικό έργο κάποιας δημόσιας υπηρεσίας σε προαστιακή οδό, που υπόσχεται προεκλογικά την αποπεράτωσή του μετά την επανεκλογή (του… υποσχόμενου).

Δεν θα μπορούσα να εξηγήσω την τριπλή επίσκεψη των αρσενικών γάτων και την ανοχή της να αφήνει τον εξαθλιωμένο αυτό γάτο πριν από αυτήν να τρώει από το πιάτο της. Τον λυπήθηκε φαίνεται σκέφτηκα που έχει αυτά τα χάλια! Την έπιασε ευσπλαχνία έτσι ξαφνικά; Περίεργο για μια τόσο πεισματάρα και συμφεροντολόγα γάτα! Δεν είχα προλάβει να ολοκληρώσω το συλλογισμό μου όταν είδα σε ελάχιστη απόσταση από τα πόδια μου τη κεραμιδογατούλα με τον αλητόγατο σε ένα ξεδιάντροπο δημόσιο θέαμα που θα το ζήλευε και το κανάλι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης στις εκπομπές του Big Brother

H περιγραφή της στάσης θα είναι κατανοητή από όλους η κεραμιδογατίτσα με …οριζοντιωμένη ουρά να επιδίδεται σε ανεπίτρεπτες τολμηρές περιπτύξεις και ξεφεύγει από τη βίαιη εκτόνωση του αλητόγατου τη τελευταία στιγμή μέχρι να τον τρελάνει από σεξουαλικό πάθος. Οι άλλοι δυο γάτοι «θεατές γρυλίζοντες χαμηλόφωνα» (αν αυτή η λέξη μπορεί να αποδώσει κάπως το πραγματικό νόημα της παρουσίας τους)… παρακολουθούσαν με ανείπωτο ενδιαφέρον τη «λειτουργική διαδικασία» αγνοώντας τελείως την παρουσία μου οπότε και εκείνη ικανοποιημένη που τυράννησε σεξουαλικά τον αλητόγατο  καταλήγει με θριαμβευτικά νιαουρίσματα και των δύο  στο «τελευταίο τελετουργικό » με… ιαχές σαν φινάλε κλασσικής μουσικής του 21ου αιώνα. Κάποια στιγμή έδωσε πρώτη το σύνθημα του τερματισμού με βίαιη απομάκρυνση, άδειασε τον αλητόγατο εξουθενωμένο  στο πλακόστρωτο!

Έπειτα ξάπλωσε νωχελικά ανάσκελα και άρχισε να λικνίζεται δεξιά κι αριστερά ηδονικά Τι να σκεφτόταν άραγε; Βάλτε με το νου σας! Αν γνωρίζατε αυτή τη γάτα θα το καταλαβαίνατε, αλλά δεν θα σας το πω γιατί είναι αυτονόητο.   

Προφανώς λικνιζόταν σαν να αναπολούσε ή σαν να ανταποκρινόταν σε κάποια ενστικτώδη συμπληρωματική σεξουαλική απόλαυση για τη κατανομή της δραστικής μεσολάβησης του αρσενικού σπόρου στις δύο ωοθήκες. Ίσως όμως να… σχεδίαζε το επόμενο βήμα για τους υπόλοιπους. Σηκώθηκα με προσοχή να μη ενοχλήσω την ιεροτελεστία του έρωτα, ξανάβαλα στο πιάτο φαγητό. Τότε είδα το παράδοξο θέαμα να σηκώνεται ο δεύτερος γάτος ο φινετσάτος να παίρνει σειρά.

Τρώει κι αυτός μαζί της, ενώ αυτή δεν παύει να του υπενθυμίζει με την ουρά ανυψωμένη και οριζοντιωμένη ότι «κάτι» περιμένει απ’ αυτόν μόλις αποφάγει.

Επαναλήφθηκε η δεύτερη σκηνή της ίδιας πράξης με το δεύτερο… συνουσιαστή της, ενώ ο….ο αλητόγατος ο κακομούτσουνος που τον είχε προ-επιλέξει έπαιρνε τη θέση του «παρατηρητή» και παρακολουθούσε το θέαμα με τρεμουλιαστή ουρά και μικρο-γρυλισμούς. Η γατίτσα συνέχιζε την απόλαυσή της και ακολούθησε το ίδιο λίκνισμα μετά τη δεύτερη ικανοποίησή της .

 Αν δεν υποψιαστήκατε ακόμα τη συνέχεια, σας πληροφορώ ότι η ίδια διαδικασία ακριβώς συνεχίστηκε και με το τρίτο το «γεροδεμένο αρχοντόγατο» αφήνοντας απότομα και το δεύτερο γάτο θεατή… τρεμάμενο σαν το πρώτο στο πλακόστρωτο.

Έτσι τέλειωσε ο κύκλος των σεξουαλικών επιλογών της κεραμιδογατίτσας με τους 3 επίλεκτους περιστασιακούς  επισκέπτες και τα τρία ανάσκελα λικνίσματά της .

Εγώ παρακολούθησα με απορία, περιέργεια και θαυμασμό όλη αυτή τη αναπάντεχη μυσταγωγική εκδήλωση που κυβερνούν τα ένστικτα αψηφώντας κάθε φόβο και δισταγμό, πραγματοποιώντας αμέριμνα αυτό που επιθυμούσε δίπλα στα πόδια μου χωρίς να λαβαίνει υπ’ όψη της την παρουσία μου. Μπράβο της ! Το Θήλυ επιλέγει και προστάζει. Αυτή τους επιλέγει, αυτή αποφασίζει, με τη θηλυκή της νοημοσύνη, αυτή τους σταματά όταν δεν τους χρειάζεται πια.

Το τέλος της επίσκεψης ήταν βίαιο γιατί οι αρσενικοι ξεκουράστηκαν, εντυπωσιάστηκαν από το θέαμα και ήθελαν επανάληψη με γρυλίσματα και απόπειρες σεξουαλικών παρενοχλήσεων, οπότε η κεραμιδογατίτσα χίμηξε άγρια απάνω και στους τρεις μνηστήρες  με τα χέρια τεντωμένα στο πρόσωπό τους, να τους βγάλει τα μάτια, έτσι για να τους εξηγήσει να καταλάβουν ότι η φιλοξενία,  το παιχνίδι και ο προορισμός τους είχε τελειώσει οπότε τους έδιωξε κακήν κακώς αποδεικνύοντας με τη στάση της ότι δεν τους χρειαζόταν πια.

Είχαν συμβάλει και οι τρείς γάτοι ενστικτωδώς στο κάλεσμα της φύσης και όταν η συμμετοχή τους στο γενετήσιο σκοπό είχε ολοκληρωθεί (τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο κύκλο της κεραμιδολατούλας) .Οι «μνηστήρες ήταν πια «άνευ βιολογικής αξίας». η παμπόνηρη γατούλα έδειξε αγριάδα για να τρομάξουν μη κακομάθουν και έρχονται απρόσκλητοι για φαϊ και σεξ. Ποιος ξέρει άλλωστε ποιες θα είναι οι μελλοντικές επιλογές της και ποια τα  κριτήρια της στο επόμενο σεξουαλικό σκίρτημα; Ίσως οι ίδιοι ή και άλλοι γάτοι εύρωστοι, μεγαλόπρεποι, ή αλανιάρηδες να είναι το μελλοντικό σεξουαλικό ιδανικό της.

Υ.Γ. Σιγουρα πολλά από τα σημερινά αμφισβητούμενα κοινωνικά κατεστημένα συμπεριλαμβανομένων των επαναστατικών καθεστωτικών αντι- φεμινιστικών προτύπων Ταλιμπάν Αλκάιντα κλπ δεν θα δέχονταν τη φυσιολογική επιλογή της κεραμιδογατίτσας, φοβούμενοι άλλες φυσιολογικές και κοινωνικές επεκτάσεις.

Δάνα Μιχαηλίδου – Ζορμπαλά