Το ταξίδι των κλαδιών στον ουρανό…

Κατηγορία: Φύλλο 14

Επιλογή κάποιου σημείου για αφετηρία μιας καινούργιας σύνθεσης.

Επιδιωκόμενο στη πορεία κάποιο καινούργιο σχήμα.

Θα μπορούσε άραγε κάποιο σχήμα ή μια ομάδα σχημάτων να καθόριζε αισθητικά κάποια έννοια;

Αναγνωρίζοντας το τοπίο - Σταδιακά ενεργούν έχοντας κάποια ιστορία, οι κύκλοι και οι σπείρες στο φόντο.

Αν κρίνω από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς υπάρχει μια αναστροφή χρονική. Από τις μικρές συνθέσεις με τις εμβρυακές φιγούρες στα απολιθωμένα είδη και μετά στις σπείρες, τους ομόκεντρους κύκλους και τα μεταβαλλόμενα κουλουροειδή σχήματα.

Η κίνηση της μέδουσας

Τα ανομοιογενή του φόντου και το ομοιογενές της φόρμας

Τα χρώματα καταρρέουν σαν ουράνια τόξα, γεννιούνται καινούργιες φόρμες μέσα στο χάος.

Ποια η πηγή του αιτίου και ποια η διαδρομή του;

Φθάνεις κάπου που έτσι και αλλιώς η ζωή έχει φθάσει πιο πριν

Μοιάζει σαν ένα κομμάτι σπείρας που τα άκρα έχουν στρογγυλέψει.

Πώς να υποτάξω τους ρυθμούς.....

Το ασημί της λεύκας πάνω στο μπλε τ' ουρανού (και πιο συγκεκριμένα τα φύλλα της)

Το ταξίδι των κλαδιών στον ουρανό....

Αυτή η ελλειπτική κίνηση υπάρχει και στον ίδιο τον κορμό αυτόν καθεαυτό Αυτό μήπως σημαίνει ότι ο χρόνος αφήνει τα ίχνη του;... Ή το φως ή τα στοιχεία που το συνθέτουν κινούνται ελλειπτικά με αποτέλεσμα αυτό το αποτύπωμα του χρόνου στον κορμό και τα κλαδιά.

Το βασικό ξεκίνημα έγινε στην τύχη. Υπήρχε όμως ΡΥΘΜΟΣ πυκνωμάτων-αραιωμάτων.

Εμφανίζονται φόρμες που υποδηλώνουν πρωτόζωα απολιθώματα κλπ - Αρχίζει η εμφάνιση αυτών των σχημάτων και ταυτόχρονη παρατήρηση φυσικών φαινομένων.

Το φως κι ο ρυθμός που αναπτύσσεται πέφτοντας πάνω στα φυλλώματα των δέντρων είναι σαν γαλαξίες που κολυμπάνε μέσα στο σύμπαν.

... Συνεχίζω παρατηρώντας στοιχεία απ' ότι μας περιβάλλει και τα συνδέω σε μια αρχέτυπη βάση.

Η μορφή του αέρα που εκφράζεται μέσα από την κίνηση των δέντρων, των σύννεφων, της θάλασσας. Η ανανέωση του άπειρου μέσα απ’ τα ΦΥΣΙΚΑ φαινόμενα.

Τα ίδια (όμοια) σύμβολα ίσως πολλές φορές στις διαφορετικές εκφράσεις τους να υποδηλώνουν το ίδιο νόημα. Αυτό του ανθρώπου να μπορεί να ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ.

Ο μικρόκοσμος και ο μακρόκοσμος - Η φιλοσοφία των χαρακτήρων (γράμματα) εμπεριέχει το περιεχόμενο του στοχασμού του ανθρώπου πάνω στην ίδια τη ζωή.

Η παρατήρηση γεννάει την ύπαρξη της ιδέας (πολλές φορές) που έφτιαξε το αντικείμενο - αυτή η ιδέα πρώτα ωριμάζει στο μυαλό μας και μετά γίνεται πράξη.

Απεικόνιση του μακρόκοσμου στον μικρόκοσμο - Αρχή της ...ολόγραμμα το «όλο» αποτελείται από κομμάτια το καθένα από τα οποία επαναλαμβάνει το «όλο»

Το άγνωστο ως εξερευνήσημο -θα μπορούσα να πω ότι η καινούργια δουλειά συγκεκριμενοποιήθηκε στην αφετηρία της από μια έννοια «εμβρυϊκή» Γέννηση -

Η ροή των σχημάτων σε σχέση με το χρώμα και με την αίσθηση που υποβάλλει. Προς το παρόν η σύνθεση τους είναι μη ελεγχόμενη. Μορφικά έχω να κάνω με σειρές αγνώστων συμβόλων (αλλά και γνωστών) σπείρες. Η γοητεία στο άγνωστο εξελίσσεται σαν το σύμπαν ή κάτι παρόμοιο. Υπάρχει τυχαίο ή είναι κι αυτό μια διαδικασία σημαντική; Θα μπορούσα να υποθέσω κάποια στιγμή ότι γράφω κάποιον άγνωστο ΚΩΔΙΚΑ και χρειάζομαι κάποιον ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΤΗ για να αποκαλύψει το ακριβές περιεχόμενο της εκάστοτε σύνθεσης.

Χρήστος Κ. Γκριτζάπης