ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΟΓΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΟΥ

Κατηγορία: Φύλλο 14

ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΣΙΜΠΟΥΚΑΣ

Η ταραχώδη ζωή ενός μετανάστη ενός ασυμβίβαστου ανθρώπου έκλεισε έχοντας διαγράψει μια τεράστια τροχιά που είναι δύσκολο να την αποτυπώσω στις λίγες γραμμές που ακολουθούν.

Ο Ανδρέας γεννήθηκε σε μία εποχή δύσκολη εθνικά, κοινωνικά, οικονομικά. Η επιβίωση ήταν μιά πολύ δύσκολη υπόθεση και όλα αυτά επηρέασαν βαθιά την ψυχοσύνθεσή του. Την ψυχοσύνθεση ενός ανήσυχου νέου που μπήκε στη φωτιά της ζωής.

 

Δούλεψε σκληρά στο Καλαμούδι αλλά στην συνέχεια προτίμησε την Αθήνα για ένα καλύτερο αύριο. Αλλά και η Αθήνα δεν τον χώραγε, απόκτησε τα αναγκαία έγγραφα για να ταξιδέψει στις θάλασσες και το έκανε. Γνώρισε τόπους και ανθρώπους σε όλη σχεδόν την υφήλιο που ούτε τους είχε φανταστεί αλλά και πάλι επέστρεψε στην στεριά μακριά όμως αυτή τη φορά από την πατρίδα του, στην Αγγλία.

Με μεγάλη προσπάθεια και θυσίες εκεί στην ξένη χώρα «ήταν στο πάτο δεν πήγαινε πάρα κάτω, η μόνη διέξοδος, Αριστείδη ήταν προς τα πάνω” μου έλεγε και αυτό έκανε.

Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και σηκώθηκε όρθιος, κατάφερε να προκόψει. Εκεί γνώρισε και τις δύο γυναίκες τις ζωής του με τις οποίες απέκτησε (6) αγόρια και δημιούργησε μία εξαιρετική οικογένεια.

Τα χρόνια κυλούσαν επέστρεφε κάθε καλοκαίρι στην Ελλάδα και ξανάβλεπε αδέλφια, φίλους, συγγενείς. Ρούφαγε αχόρταγα ό,τι είχε στερηθεί μακριά από την πατρίδα του.

Αυτός ήταν ο Ανδρέας, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια προικισμένη προσωπικότητα, ένας πολύ αγαπητός φίλος.

Έδωσε και πήρε αγάπη.

Και προσέφερε ό,τι του ζητούσαν.

Ο πολυτάραχος κύκλος της ζωής του έκλεισε οριστικά.

Θρηνώ την απώλεια ενός Έλληνα, που δεν σταμάτησε ποτέ να δείχνει έμπρακτα την αγάπη του για κάθε τι σπουδαίο και πραγματικό που γεννήθηκε σ’ αυτόν τον τόπο.

Το πάθος του, η ακατάβλητη δημιουργική του ενέργεια, η αγωνιστικότητα και η ευγένειά του θα μου μείνουν αξέχαστα. Η λύπη μου είναι απέραντη.

Στους δικούς του, ευχές για παρηγοριά.

Και προς τον ίδιο τρεις λέξεις:

Στο καλό φίλε.

Α.Κ. ΚΟΥΡΟΣ