Ο Σύλλογός μας συμφωνεί με τις βιομηχανικές ζώνες που ψήφισε η πλειοψηφία στο Μπερμπάτι και την Σπαρτιά όχι όμως με την περιοχή Μοναχού που ψήφισε και η αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου.

Ο Σύλλογός μας συμφωνεί με τις ανεμογεννήτριες, όχι όμως στο «σβέρκο» του Μαρτίνου.

 

Εμείς Σύλλογος είμαστε, την άποψή μας λέμε και βροντοφωνάζουμε από εκεί και πέρα η ιστορία. Άλλωστε το πιο εύκολο για μας θα ήταν να χτυπούσαμε την πλάτη της εξουσίας (συμπολίτευση και αξιωματική αντιπολίτευση) και να μας είχαν στα ώπα-ώπα όπως έχουν κάποιους άλλους, κάτι που δεν ζηλέψαμε ποτέ εμείς. Η υπερβολική όμως αγάπη για το Μαρτίνο μάς οδήγησε στο δύσκολο και ανηφορικό δρόμο της άποψής μας και της απόστασης από κάθε οικονομικό συμφέρον (χορηγούς που πιστεύω δεν έχουν).

Από την άλλη Δημοκρατία, σεβασμός στην πλειοψηφία. Όταν μάλιστα αυτή η μορφή ανάπτυξης του Δήμου Οπουντίων που εμείς ποτέ δεν διαφωνήσαμε, με την περιοχή Μοναχού διαφωνούμε, ψηφίστηκε η συγκεκριμένη περιοχή και από την αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου δηλαδή από όλους σχεδόν τους κατοίκους του Δήμου Οπουντίων χωρίς καμία μαζική αντίδραση. Εμείς θα σταθούμε εμπόδιο; Εμείς θα κρατήσουμε ακίνητη τη Γη; Με το καλό!

Κύριε Δήμαρχε οι βιολογικές σου δυνάμεις σε έχουν εγκαταλείψει, δεν έχεις παράγει κανένα μεγάλο έργο αναπτυξιακό ή υποδομής που να έχει την υπογραφή σου, δεν μπορείς να διαχειριστείς ούτε καν την καθημερινότητα του Δήμου Οπουντίων. Τα σκαλοπάτια του κτηρίου του Δήμου Οπουντίων θέλω να πιστεύω ότι είναι ο λόγος της μεταφοράς της Δημοτικής Αρχής στις καφετέριες.

Το Μαρτίνο μοιάζει με καράβι που μπάζει νερά, έχει χαλασμένο πηδάλιο και μηχανές.

Ο πεφωτισμένος ηγέτης, ούτε Θεός νά ’ταν μιλάμε για τέτοιο εγωισμό, τέτοια αλαζονεία, συνήθειες “παλαιάς κοπής’’ και όλοι εμείς οι άλλοι για το “Ασκόπουλο’’. Μια Δημοτική Αρχή απαξιωμένη στη συνείδηση των κατοίκων του Δήμου Οπουντίων.

Από την άλλη η αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου. Μία παράταξη που φοβάται τον εαυτό της.

Φοβάμαι ότι είστε η πρώτη αξιωματική αντιπολίτευση που καθιέρωσε τόση σιωπή σε ένα Δήμο που βράζει επικίνδυνα.

Και αναρωτιέμαι μήπως όταν η εξουσία δεν απαντά δεν το κάνει από αμέλεια, αλλά γιατί κάτι θέλει να κρύψει;

Οι μάχες κερδίζονται από αυτούς που τις δίνουν και όχι από αυτούς που τις αποφεύγουν.

Κυρία αρχηγέ της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Δήμου έχετε προσφέρει πολλά σε έργο, αλλά, έρχεται όμως η στιγμή που προσφορά μπορεί να σημαίνει αποχώρηση από την ενασχόληση με τα του Δήμου.

Να μας εμπνεύσεις ξανά όραμα;

Μόνο προς τα εκεί δεν δουλεύεις!

Η δεύτερη τετραετία σχεδόν για όλους τους Δημάρχους είναι περίπατος. Εσύ μέσα σε 3 χρόνια με την αλαζονεία και τον παραμερισμό των κατοίκων του Δήμου Οπουντίων, μόνο αντιπάθειες κατάφερες να δημιουργήσεις.

Η εκδικητικότητα του ψηφοφόρου του Δήμου Οπουντίων προς το πρόσωπό σου έδωσε την ευκαιρία σε “ένα πολιτικά φθαρμένο προϊόν’’ να κυβερνήσει ένα Δήμο που κυριαρχεί η Δημοκρατική παράταξη.

Πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες σου και μη προσπαθείς να τις επιρρίπτεις σε άλλους.

Μπορείς να προσφέρεις με την πείρα και τις συμβουλές σου, αν θέλεις. Εκτός αυτού όμως δίνεις, ένα μάθημα συμπεριφοράς, ένα μάθημα αξιοπρέπειας.

Σε κάθε κοινωνία υπάρχει ένας πυρήνας με πετυχημένους ανθρώπους από κάθε παραγωγική τάξη (αγρότες, εργάτες, διανοούμενους, επιχειρηματίες κ.λ.π.) οι οποίοι μπορούν και βλέπουν συλλογικά και πέρα από την μύτη τους.

Στο Μαρτίνο αυτοί έχουν κρυφτεί, έχουν συμβιβαστεί, ανέχονται τα πάντα προκειμένου να έχουν την ησυχία τους. Όλοι αναφέρονται στην κατάσταση που επικρατεί στο Μαρτίνο και είμαστε όλοι δυσαρεστημένοι.

Όμως έχω να κάνω μια “παρατήρηση’’.

Έχουμε τα μάτια μας στο δέντρο που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο Δήμος Οπουντίων και δεν βλέπουμε το δάσος που είμαστε εμείς και η αδιαφορία μας.

Πιάσαμε πάτο στο Μαρτίνο.

Ξεχάστε την εύκολη απάντηση σε κάθε τι που συμβαίνει στο Μαρτίνο πως “αυτό είναι το Μαρτίνο’’.

Δεν είναι αυτή η αλήθεια κύριοι.

Αριστείδης Κ. Κούρος