Δώδεκα χρόνια μετά τις συνενώσεις των κοινοτήτων η νεα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δείχνει αποφασισμένη για το πιο επαναστατικό βήμα στην τοπική αυτοδιοίκηση, με την ριζική αλλαγή του Αυτοδιοικητικού χάρτη της χώρας μας.

Έτσι διαβάζουμε και ακούμε ότι:

Για την Φθιώτιδα προτείνεται:

Αν ανατρέξουμε στους δέλτους της ιστορίας για τα όρια του Μαρτίνου στο βιβλίο “Το Μαρτίνο και τα προερχόμενα απ’ αυτό Λάρυμνα, Λούτσι, Πύργος” του Γεωργίου Κ. Μίχα διαβάζουμε “Επι Τουρκοκρατίας αλλά και μετά την απελευθέρωση η περιοχή που υπαγόταν στο Μαρτίνο και στα χωριά μας γενικά, ήταν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που καταλαμβάνουν σήμερα.

Προς την Νότια πλευρά, αρχίζοντας από τα νερά στα Σκορπονέρια όπου είχε σύνορο με τα Λουκίσια, η οριακή γραμμή, έβγαινε στον Άη Γιάννη στις καταβόθρες, από εκεί περνούσε στην βόρεια πλευρά του Άη Λιά (του Ράδου) πέρναγε από το πηγάδι που γνωρίσαμε στο βόρειο άκρο του Παύλου (όπου τα σημερινά σπίτια των Βλάχων) ακολουθούσε τις βόρειες πλαγιές του «Μάλι Μάρδ» Ασπρόβουνα) από εκεί στην ράχη του Κούτσουρου και έπεφτε στην Κωπαΐδα. Επίσης όσο κι αν φαίνεται απίστευτο στους μη συμπατριώτες μας το Μαρτίνο έφτανε μέχρι το Μπεσχένι (το σημερινό Παρόρι).

Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας, θυμούνται οι παλαιότεροι τους Τουμπαίους που είχαν το μαντρί τους στην περιοχή που ανήκει σήμερα στο Μπεσχένι.

Η περιοχή της «Καράμσας» που είναι μεταξύ Αγίου Βλάση και Σιδηροδρομικού Σταθμού της Δαύλειας, ανήκε επίσης στην περιοχή του Μαρτίνου. Ακόμη και σήμερα οι γεροντότεροι της Δαύλειας ομολογούν ότι αυτή η περιοχή υπαγόταν στους Μαρτιναίους, οι οποίοι έφυγαν μόνοι τους από τον φόβο της ελονοσίας, που μάστιζε τα μέρη αυτά, αλλά και λόγω των συχνών πλημμυρών του Κηφισσού».

Στην συνέχεια:

Το 1840 συγχωνεύτηκαν οι Δήμοι Μαρτίνου και Άνω Λάρυμνας με έδρα το Μαρτίνο.

Το 1857 έδρα του Δήμου ο Προσκυνάς και το 1872 ξανά το Μαρτίνο.

Το 1840 ο Δήμος είχε τα χωριά: Μαρτίνο, Προσκυνά, Λούτζι, Παύλο, Ράδο, Μάζι, Μαλεσίνα και Καλύβια της Αταλάντης (διαλυμένος συν/σμός μεταξύ Κολάκας - Τραγάνας).

Από το 1857 ως το 1911: Προσκυνάς (έδρα), Μαρτίνο, Μάζι, Μαλεσίνα, Παύλο, Ράδο.

Το 1912: Μαρτίνο, Λάρυμνα, Λούτσι, Μάζι, Μαλεσίνα, Παύλου, Πύργος, Προσκυνάς, Τραγάνα, Τσούκα, Έρημα καλύβια.

Το ιδανικό για την περιοχή μας θα ήταν η εθελοντική συνένωση με έκφραση πρόθεσης από τον Δήμο Οπουντίων, Δήμο Μαλεσίνας, Δήμο Ακραιφνίας (Κάστρο - Κόκκινο) και τις Κοινότητες Παύλου, Λουτσίου και Πύργου. Οι Νομαρχίες καταργούνται και έχουν προταθεί παρόμοιες συνενώσεις.

Όσο για το “Μήλο της έριδος” και το σημείο τριβών την έδρα των νέων Δήμων «των Ελλήνων οι κοινότητες φτιάχνουν άλλους… γαλαξίες» δικούς τους και θέλουν να τους κρατήσουν άθικτους και αυτόνομους.

Ο Δήμος Οπουντίων να διοργανώσει ημερίδα για τον “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ” και να κληθούν να συμμετάσχουν οι Δήμαρχοι και οι Πρόεδροι της περιοχής μας, αν ο Δήμαρχος τα έχει όλα λύσει ας αναλάβει πρωτοβουλία η αξιωματική αντιπολίτευση του Δήμου εκεί θα γνωρίσουμε τις απορίες, τις ενστάσεις και τις προτάσεις κάθε τοπικού άρχοντα. Είναι ευκαιρία για μια ειλικρινή και εποικοδομητική συζήτηση με μοναδικό στόχο την παραγωγή του καλύτερου αποτελέσματος.

Η ημερίδα να καταγραφεί αναλυτικά και να αποσταλεί μαζί με τις επιμέρους παρατηρήσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διαβούλευσης προκειμένου να βοηθηθεί ο διάλογος.

Ανεξάρτητα όμως από όλα αυτά με τις συνενώσεις των Δήμων θα υπάρξει πρόσθετο θετικό αποτέλεσμα για την τοπική ανάπτυξη.

Ο “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” θεμελιώνει ισχυρούς Δήμους που θα μπορούν να προσφέρουν ποιοτικές υπηρεσίες στους δημότες.

Σήμερα οι ανάγκες μας για καλύτερες υπηρεσίες και υποδομές δεν καλύπτονται.

Πιστεύω ότι όλοι εμείς πρέπει να βοηθήσουμε στην επιτυχία αυτού του μεγάλου εγχειρήματος, γιατί μοναδικός μας αντίπαλος είναι η γραφειοκρατία και οι σκουριασμένοι θεσμοί διοίκησης.

Η νέα αρχιτεκτονική στο κράτος και την αυτοδιοίκηση, είναι σίγουρο ότι θα πετύχει γιατί το θέλουν η κοινωνία, οι πολίτες, το θέλουμε κι εμείς.

Αρ. Κ. Κούρος

Αθ. Γ. Ψωρομύτας

Αναλυτική παρουσίαση της δημογραφικής εξέλιξης του Μαρτίνου από τον Γεώργιο Μίχα στις σελίδες 3-5