Τελικά οι άνθρωποι είναι αχαρακτήριστοι. Η προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισαν τα γεγονότα είναι φανερή, αλλά κι εθνικά επιζήμια. Η πρόσφατη οικονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα της προχειρότητας της διακυβέρνησης της χώρας κατά τη μεταπολίτευση (εξαιρουμένης φυσικά της πρώτης τετραετίας, κατά την οποία στο τιμόνι της χώρας, ευρίσκετο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο πρεσβύτερος). Κι επειδή ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος ξεχνά πολύ εύκολα, καλό είναι να αναφερθούμε σε μερικές ενέργειες των ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας και για να τις ενθυμηθεί το ευρύτερο κοινό.

Α. Απέκρυψαν και δεν ενημέρωσαν εγκαίρως τον Ελληνικό λαό για το Τσέρνομπιλ (26/4/1986), ενώ από 28/4 και ώρα 09:00 το TASS κάνει την πρώτη επίσημη ανακοίνωση για να ακολουθήσει επίσημη ενημέρωση του ΔΟΑΕ στην Βιέννη. Φυσικά, εδώ όλοι σιωπούν για πολλές ακόμη ημέρες, ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Το αιτιολογητικό δικαιολογητικό φυσικά της μη έγκαιρης ενημέρωσης ήταν ότι δεν θα εκινείτο η αγορά και θα βούλιαζε η οικονομία για την οποία εκόπτοντο και εφρόντιζαν νυχθημερόν!!!

β. Υπέγραψαν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Γ. Έκαναν το εμπάργκο στα Σκόπια.

Δ. Δημιούργησαν την κομπίνα του χρηματιστηρίου και τα ομόλογα.

Ε. Επιδόθηκαν σε χορηγίες (συμμορίες) όχι φυσικά για να προσφέρουν προς την πολιτεία, αλλά για να εισπράξουν για αυτούς και την παρέα τους.

ΣΤ. Υπερτιμολόγησαν την περιοχή της λίμνης του Βατοπεδίου κι εζημίωσαν το Ελληνικό δημόσιο, παραχωρώντας στη μονή πανάκριβα ανταλλάγματα.

Ζ. Εξόδεψαν αμύθητα ποσά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και προέβησαν σε σπατάλες για κτίρια και εξοπλισμούς χωρίς κάποιο πρόγραμμα για την επαύριον.

Η. Περιέκοψαν τον 13ο και 14ο μισθό και προγραμμάτισαν το ΛΑΦΚΑ, για συνταξιούχους κι εργαζόμενους.

Τελευταίως, μετά από αυτές τις γελοιότητες, εψήφισαν την ιθαγένεια για τους μετανάστες, ενώ συγχρόνως προώθησαν τον Καλλικράτη εν μέσω οικονομικής κρίσης. Πρόσφατα, αφήνεται να διαρρεύσει ότι τα μέτρα θα ισχύσουν έως το 2060.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα τότε αντί για τιμημένα γηρατειά θα έχουμε την αθλιότητα να συντροφεύει την τρίτη ηλικία για 50 χρόνια ακόμη, (εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας), καθότι τίποτε δεν είναι πιο άθλιο στη ζωή από έναν άπορο γέροντα ως έχει αποφανθεί σε περιόδους παρακμής ο Διογένης ο Κύων.

Τελικά, θα ήθελα να προτείνω ουσιαστικές λύσεις προκειμένου να γλιτώσω τόσο εγώ, όσο και οι συμπατριώτες μου από αυτήν την αθλιότητα. Αυτό φυσικά θα γίνει εφ’ όσον άρχοντες κι αρχόμενοι, αντιληφθούν τα σφάλματά τους, διότι τότε μόνο μπορούν να τα διορθώσουν. Βαρέθηκε κι αγανάκτησε ο Ελληνικός λαός, από τις τηλεοπτικές κοκορομαχίες δείγμα ότι αποποιείστε κύριοι τις ευθύνες σας και δεν έχετε κατανοήσει τα σφάλματά σας. Μάθετε κύριοι ότι οι ευθύνες είναι αποκλειστικά και μόνο δικές σας. Για τούτο, προκειμένου να συνέλθετε, καλόν είναι να διαβάσετε τον λόγον του Δημοσθένους «Περί Συντάξεως», που αναφέρεται μεταξύ των άλλων στις χορηγίες - συμμορίες και τον Αρεοπαγιτικόν Λόγον του Ισοκράτους και μάλιστα την περικοπή εις την οποία αναγράφεται ότι τόσο οι τιμές (αμοιβές), όσον και οι εισφορές πρέπει να είναι στηριγμένες στην αναλογική κι όχι στην αριθμητική ισότητα.

Και επειδή δεν γνωρίζετε ορισμένοι την αρχαία Ελληνική για διάφορους λόγους, αναγράφω τις περικοπές των ανωτέρω λόγων σε μετάφραση, προκειμένου να μην κουράσω κι αδικήσω μερικούς οι οποίοι δεν την εδιδάχθησαν.

 

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ

Οι δε πολιτικοί και οι γύρω από τα πολιτικά, έχοντας αφήσει στην άκρη την εξέταση του καλύτερου για εσάς, έχουν προσχωρήσει σε αυτούς (που κυνηγούν τα αξιώματα). Κι ενώ πριν σε συμμορίες-χορηγίες εισφέρατε την πολιτεία, τώρα πολιτεύεστε σε συμμορίες. Ένας ρήτορας αρχηγός σε κάθε ομάδα, από κάτω ένας στρατηγός και τριακόσιοι να φωνάζουν υπέρ του. Οι υπόλοιποι έχετε μοιραστεί οι μεν με αυτούς, οι δε με τους άλλους. Κι αυτό που εσείς κερδίζετε από αυτά, είναι ο μεν να έχει χάλκινο ανδριάντα και ο δε να ευδαιμονεί, ο ένας ή οι δύο πάντοτε εις βάρος της πόλης. Οι υπόλοιποι κάθεστε αδρανείς ως μάρτυρες της ευδαιμονίας τους, ανταλλάζοντας για την καθημερινή τεμπελιά τη μεγάλη ευδαιμονία που υπήρχε παλαιότερα σε εσάς.

Διευκρινίζω ότι συμμορία σημαίνει χορηγία προς την πολιτεία και όχι προς τους πολιτικούς.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ: Συμμορία: Θεσμός χορηγών προς την πολιτεία (ΚΡΑΤΟΣ).

 

ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΙΚΟΣ

Αυτοί που ευρίσκοντο στο τιμόνι της πόλης, εκείνο τον καιρό δεν εγκαθίδρυσαν ένα πολίτευμα που κατ’ όνομα να είναι το πιο φιλελεύθερο και πολιτισμένο, ενώ στις πράξεις να εμφανίζεται διαφορετικό σε όσους το υφίσταντο. Ούτε πολίτευμα που να εκπαιδεύει τους πολίτες κατά τέτοιο τρόπο που να θεωρούν τη δημοκρατία ασυδοσία... ευδαιμονία την απόλυτη εξουσία (να κάνουν ό,τι θέλουν)... Απέρριπταν την ισότητα σύμφωνα με την οποία αντιμετωπίζονται όλοι το ίδιο, κακοί και καλοί και προτιμούσαν εκείνη, σύμφωνα με την οποία ο καθένας τιμάται ή τιμωρείται ανάλογα με την αξία του.

Εσείς κύριοι, με το να θεσπίσετε περικοπές μόνο για τους συνταξιούχους και εργαζομένους, ποιούς τιμωρείτε και ποιά ισότητα ως προς τα οικονομικά μέτρα (περικοπές κλπ.) επιλεκτικά εφαρμόζετε; Κατόπιν των ανωτέρω πιστεύω ότι η χώρα θα βγεί από το τέλμα όταν εφαρμόσετε την αναλογική ισότητα προσφοράς για όλους τους Έλληνες και όχι μόνο για συνταξιούχους κι εργαζομένους.

Προς τούτο, ο νόμος του πόθεν έσχες σας παρέχει κάθε δικαίωμα. Καλόν είναι να τον εφαρμόσετε ως έχει καθότι απ’ ότι φαίνεται το πόθεν, από επίρρημα ερωτηματικό το έχετε κάνει αόριστο και νεφελώδες. Ως πόθεν να το εκλαμβάνετε και όχι ως ποθέν. Πιστεύω ότι έγινα κατανοητός. Επιπροσθέτως πρέπει να γνωρίζετε ότι σε ορισμένους από εσάς λόγω των ονομάτων τα οποία φέρετε, η τύχη έχει αποθέσει στους ώμους σας τεράστιο πολιτικό βάρος. Είστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να το σηκώσετε. Η εξοικονόμηση πόρων πρέπει να γίνει ως προείπα αναλογικά από όλους. Και μην ξεχνάτε, οι εύποροι εκτός εξαιρέσεων δεν έχουν την ευαισθησία της προσφοράς. Ο Λυσίας πάντοτε διαχρονικός κι επίκαιρος έχει αποφανθεί για αυτούς:

«Οι πλούσιοι δεν έχουν πατρίδα. Για αυτούς πατρίδα δεν είναι η πόλις αλλά η περιουσία τους».

Τελικά αν δεν τολμήσετε, είμαι υποχρεωμένος να σας υπενθυμίσω ότι η ιστορία θα σας προσδώσει το ολιγότερο τους χαρακτηρισμούς «ανεπαρκής» και «μικρός». Έτσι θα δικαιώσετε κι εκείνους που ανά πάσα στιγμή ισχυρίζονται ότι η ποιότητα δεν είναι ανεξάρτητη από την ποσότητα. Ο νοών νοείτω. Ανησυχώ, διαμαρτύρομαι, προτείνω.

 

Ηλίας Μάστορας, συνταξιούχος