Η γραφή αντιπροσωπεύει μια αλήθεια. Κάθε λέξη, κάθε γραμμή, κάθε σελίδα είναι σπάνια και μοναδική. Όχι γιατί χρησιμοποιείται επιτηδευμένο λεξιλόγιο, εκφραστικά μέσα και λογοτεχνικά πυροτεχνήματα, αλλά γιατί κάθε λέξη κρύβει από πίσω της μια ολόκληρη ιστορία.

Ο άνθρωπος που καταφέρνει να βάλει τις σκέψεις του πάνω σ ’ένα χαρτί και μαζί μ’ αυτές να μοιραστεί και ένα κομμάτι του εαυτού είναι ένας άνθρωπος διαφορετικός από όλους τους άλλους. Πολλές φορές το διαφορετικό αντιμετωπίζεται ως περίεργο, παράξενο, τρελό. Με κάνει να αναρωτιέμαι εάν η ιδιαιτερότητα είναι και αδυναμία; Έχω περάσει φάσεις που στην προσπάθεια να ξεχωρίσω έχασα τον εαυτό μου. Και ποιος άνθρωπος που έχει περάσει την εφηβεία μπορεί να αρνηθεί ότι προσπάθησε ν’ αλλάξει, να γίνει κάτι πιο αποδεκτό για τους γύρω του και να νιώσει το επίκεντρο της προσοχής και στο τέλος άρχισε ν’ αναρωτιέται, ποιος πραγματικά είναι; Τώρα βλέπω συνεχώς άτομα να προσπαθούν να κάνουν την διαφορά αντιγράφοντας πρόσωπα-μοντέλα ξεπερασμένα της εποχής μας. Δεν κατακρίνω την προσπάθεια που καταλήγει σε μίμηση, κατακρίνω την αδυναμία, τον φόβο της ψυχής να φανερωθεί και να μιλήσει. Πάντα όταν φτάνω σε ένα σημείο που ψάχνω για απαντήσεις, για λύσεις στα προβλήματά μου, για διεξόδους, τότε παίρνω ένα μολύβι και ένα χαρτί και γράφω. Γράφω ελπίζοντας ότι μέσα από αυτόν τον παραλογισμό της γραφής μου θα οδηγηθώ στον σωστό δρόμο. Δεν ξέρω αν τελικά οδηγούμαι στον σωστό δρόμο και να πω την αλήθεια δεν με ενδιαφέρει. Αυτό που με νοιάζει είναι ότι βλέπω τα πράγματα διαφορετικά και νιώθω ότι κάνω ένα βήμα μπροστά και δεν μένω στάσιμη. Για μένα, η αλλαγή είναι το ελιξίριό μου. Νιώθω ότι ψάχνω συνέχεια τρόπο ν’ αλλάξω, να φύγω, να χαθώ αλλά εντέλει πιστεύω ότι νιώθω έτσι μέχρι να βρεθώ εκεί που πραγματικά ανήκω. Μέχρι να βρω το μέρος, τους ανθρώπους, την δουλειά που θα μιλούν την δική μου αλήθεια με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Άραγε υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα; Κάτι τελευταίο, αν θες να με γνωρίσεις, μην ψάξεις να με βρεις γιατί σίγουρα θα ταξιδεύω..    

 

Αναστασία Α. Κούρου