Παπαδιαμάντης

Κατηγορία: Φύλλο 27

Απλών ανθρώπων ήθη της υπαίθρου,
έθιμα της παράδοσης αγνά,
ζωγράφισε με τέχνης θεία χάρη,
γλώσσας περίφημης Ελληνικά!

Ποιμένες των βουνών, ζευγάδες κάμπου,
ψαράδες και παπάδες χωρικοί
συνομιλούν και πράττουν έργα τέτοια
που απαιτεί της εποχής γιορτή.

Η δύναμη γραφίδας ζωντανεύει
σκηνές ζωής της καθημερινής,
νησιωτικής. Σκιαθίτικης γραμμένης
με γράμματα γραφής Ελληνικής.

Δική του Καθαρεύουσα δεν ήταν
Φαναριώτικη γλώσσα τεχνητή,
αρώματα της αύρας αποπνέει,
βουνών Ελληνικών περιωπή!

Έρωτας φιλολόγου για τη γλώσσα
γραφίδα του θερμαίνει καθαρή,
απλών ανθρώπων έκαμε τη μοίρα
εμπνεύσεως αστείρευτη πηγή.

Ξενόφερτες συνήθειες αστείες
Παπαδιαμάντη δεν τον συγκινούν,
ποτήρι της ρετσίνας του το πίνει,
τροπάρια τα χείλη τραγουδούν.

Λάθος την παροιμία θα την βγάλει,
δογματικά που θέλει κι απαιτεί
εγγόνι του Διαβόλου για να γίνει
παπαδοπαίδι που θα γεννηθεί!

Κοσμοκαλόγερος αυτός, σαν άγιος
ολιγαρκής και πάντα σκεπτικός,
ώσπου μολύβι του καλά να δράξει,
ζωής να καταστεί δημιουργός.

Της γυναικείας της ψυχής τα πάθη,
τα βάσανα της φτώχειας του νησιού,
μαζί με αύρες και αγρών λουλούδια
τα κάνει σαν μνημόσυνα καιρού.

Τον Μακρυγιάννη χαιρετά με θάρρος,
αντίθετοι σαν γλώσσας χειριστές,
μα συνεργοί στης αρετής τον άθλο,
και γνήσιες μορφές Ελληνικές!
Πατροπαράδοτα πατρίδας ήθη
φρουρούν, ως στρατιώτες συνετοί,
τρόπους ξενόφερτους περιφρονούνε,
κι όταν καιροί τους δέρνουν χαλεποί.

Χρεία δεν έχουν δανειστών γελοίων,
υπηρετών τυφλών του Μαμμωνά,
ήθη και τρόπους ξένους που θα φέρουν
στα παστρικά πατρίδας τα χωριά.

Ελληνικής Ορθοδοξίας κλέος,
Ελλήνων χέρια πιο εργατικά,
Ελληνικό δαιμόνιο θα βγάλει
Ελλάδα από μαύρη συμφορά.

Αγίων δίαιτα και καρτερία,
Αρχαίων των σοφών η διδαχή,
σανίδα σωτηρίας ίσως γίνει,
για πάσχουσα φιλάδελφη ψυχή.

Ελληνισμός, σαν δέντρο στοιχειωμένο,
με ρίζα που σε βάθος προχωρεί,
γλώσσας Ελληνικής φωνή και πνεύμα
όσο ποτίζεται, καλά θα ζει!

Χρήστος Κ. Ευαγγελίου
Towson University Philosophy and Religians studies York USA