Φίλτατε Αριστείδη
Με ενδιαφέρον περισσό έλαβα και ανέγνωσα το τελευταίο φύλλο (26ο) της μαρτινοεφημερίδας “Αίας ο Λοκρός”. Τα τελευταία χρόνια, θα τολμούσα να πω, ό,τι ο “ΑΙΑΣ” είναι από τα ελάχιστα έντυπα-γεγονότα που ανέχομαι να παρενοχλούν τη ραστώνη μου διότι με συνδέουν νοερά με την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την πάντοτε πολυαγαπημένη και μονίμως προδομένη Λάρυμνα.
Εξαίρετο ενδιαφέρον για μένα έχουν οι δράσεις του Περιβαλλοντολογικού Συλλόγου που σε πείσμα των καιρών και με δονκιχωτισμό (θα τολμούσα να διατείνω) επιμένει λαρυμναίϊκα. Ο τόνος μου είναι απολογητικός διότι η συμμετοχή μου στα πεπραγμένα του Συλλόγου και γενικά στα τοπικά της Λαρύμνης υπήρξε, τουλάχιστον πλημμελεστάτη. Δυστυχώς η γενιά μου δεν έχει αποδείξει ακόμα το δυναμισμό της, με καινοτόμες και ριζοσπαστικές δράσεις στα τοπικά δρώμενα. Αφήνω κατά μέρος όσους μετέχοντες μιθριδάτισαν προ πολλού στα κελεύσματα του λαρκισμού. Δεν κατηγορώ, δεν μέμφομαι, απλώς πιστοποιώ το προ καιρού πολλού σεσηπώς σκήνωμα της Λαρύμνιας Γης...
Όμως, φίλτατε Αριστείδη, συνεπώνυμε, αν και μέχρι πρότινος άγνωστε, ο λόγος που σου απευθύνω την παρούσα είναι για να δηλώσω την συμπαράστασή μου στο μέγα θέμα της κατάργησης της ταχυδρομικής ατέλειας, το οποίο φυσικά και θα γνωρίζεις ότι αποτελεί προϊόν του Μνημονίου και του Μεσοπροθέσμου, επί των οποίων προνοούνται ειδικές διατάξεις (ΦΕΚ τ. Α, αρ.φ. 152, 1-7-2011 και ΦΕΚ τ. Β, αρ.φ.1702, 1-8-2011). Πλέον, όλα τα έντυπα που αποστέλλονται ταχυδρομικώς έχουν σημαντικό πρόβλημα στην κυκλοφορία τους. Όλα, μηδενός εξαιρουμένου. Ως εκ τούτου, όσοι αγαπάμε την ελεύθερη έκφραση και θέλουμε να πληροφορούμαστε τα τοπικά νέα θα πρέπει να συνδράμουμε την προσπάθειά σου στο μέτρο του δυνατού.
Έτερος λόγος της παρούσας γραφής αποτελεί το ενημερωτικό σημείωμα, του καθ’ όλα συμπαθέστατου και επαινετού Νικ. Μπάτσου (στην τελευταία σελίδα του 26ου φύλλου), που μας πληροφορεί για το πρόσφατα εκδοθέν έργο του (και καλοδεχούμενο) σχετικά με τους “Έλληνες Αρβανίτες...”. Δεν διάβασα ακόμη το έργο του. Αποδέχομαι και παραδέχομαι το πείσμα του για έρευνα και ιδιαίτερα την προσκόμιση νέων στοιχείων, όπως τον πίνακα 4 του 1540 από τα οθωμανικά αρχεία, αλλά και τη διάθεσή του για την επανεγγραφή στοιχείων, επί ενός ιστορικού ζητήματος που δεν έχει παγιωθεί και αποκρυσταλωθεί στην βαλκανική ιστορική συνείδηση μα, κυρίως, στην ελληνική ιστοριογραφία. Ο Νικ. Μπάτσος είναι ο δεύτερος συμπατριώτης μας που καταπιάνεται με το συγκεκριμένο θέμα. Πρώτος ήταν ο Γιώργος Μίχας από το Λούτσι, ο οποίος μας έδωσε αξιόλογες πληροφορίες.
Δεν θα επεκταθώ επί του παρόντος, ούτε θα ασχοληθώ με το DNA ημών και υμών. Θα πρότεινα όμως να επεκτείνει την βιβλιογραφία του με σύγχρονες μελέτες που θέτουν εξαιρετικά σοβαρές πινελιές επί του ζητήματος των Αρβανιτών.
Ιδιαίτερα θα πρότεινα το τετράτομο έργο του Αχ. Λαζάρου «Ελληνισμός και λαοί της νοτιοανατολικής Ευρώπης». Εύχομαι στον Νίκ. Μπάτσο να συνεχίσει με το ίδιο μεράκι το ερευνητικό του έργο.
Έρρωσθε
Κώστας Γ. Κούρος
Ανθ/μος, Αρχισυντάκτης του περιοδικού "Αστυνομική Ανασκόπηση" του αρχηγείου της Ελ. Αστυνομίας