Ο Ανδρέας Κάλβος (Ζάκυνθος 1792-1867), που γνώρισε από κοντά τους Άγγλους κεφαλαιοκράτες, όχι μόνο σαν προστάτες της Επτανήσου, αλλά και σαν αποικιοκράτες κατηγορεί τους “Γραικύλους” πολιτικούς που ζήτησαν την “προστασία” των ξένων γιατί ξέρει ότι η προστασία προσφέρεται με αντάλλαγμα την ελευθερία, την εθνική κυριαρχία, είναι παράδοση της πατρίδας, είναι προδοσία.

Το ποίημά του “Ευχαί” είναι η απάντηση που θα δώσει ο Ελληνικός λαός στους πολιτικούς που αποφασίζουν για τη ζωή του.

― Της θαλάσσης καλύτερα

φουσκωμένα τα κύματα

να πνίξουν την πατρίδα μου

ωσάν απελπισμένην

έρημον βάρκαν.

 

― στην στεριάν, στα νησία

καλύτερα μίαν φλόγα

να ιδώ παντού χυμένην,

τρώγουσαν πόλεις, δάση,

λαούς και ελπίδας.

 

― καλύτερα, καλύτερα

διασκορπισμένοι οι Έλληνες

να τρέχωσι τον κόσμον

με εξαπλωμένην χείρα

ψωμοζητούντες

ΠΑΡΑ ΠΡΟΣΤΑΤΑΣ ΝΑΧΩΜΕΝ.

 

― Το χέρι όπου προσφέρετε

ως προστασίας σημείον

εις ξένον έθνος έπνιξε

και πνίγει τους λαούς

πάλαι και ακόμα!

 

― Όταν υπό τα σκήπτρα σας

νέους λαούς καλείτε

νέους ιδρώτας θέλετε

εσείς δια να πληρώσητε

πλουσιοπαρόχως

 

― τα ξίφη όπου φυλάγουσι

τα τρέμοντα βασίλειά σας,

τα ξίφη όπου τρομάζουσι

την αρετήν και σφάγουσι

τους λειτουργούς της!

 

― Και τώρα εις προστασίαν μας

τα χέρια σας απλώνετε...

Τραβήξτε τα οπίσω!

Βλέπει ο Θεός και αστράφτει

δια τους πανούργους!

 

― Και αν ο θεός και τ’ άρματα

μας λείψωσι - καλύτερα

πάλιν να χρεμετίσωσι

στον Κιθαιρώνα Τούρκων

άγριαι φοράδες

ΠΑΡΑ ΠΡΟΣΤΑΤΑΣ ΝΑΧΩΜΕΝ.

 

Οι νεοαποικιοκράτες έχουν βελτιώσει πολύ τη μέθοδο της προστασίας. Τώρα λέγονται “εταίροι”, “Δ.Ν.Τ.”, Διεθνείς Τράπεζες κ.λ.π. Παράλληλα με τους συμβατικούς πολέμους, εφαρμόζουν τον οικονομικό πόλεμο. Στοιχίζει λιγότερο, π’ αφήνει τους παραζαλισμένους λαούς να πιστεύουν ότι έχουν δημοκρατία.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε στη Βουλή το κουρέλιασμα κυριολεκτικά του Συντάγματος (λέγεται κομματική πειθαρχία). Το ξεπούλημα της χώρας, της ελευθερίας μας, του δικαιώματος ν’ αποφασίζουμε μόνοι μας και την μετατροπή των εργαζομένων σε σκλάβους. Θα το επιτρέψουμε;

ΟΧΙ. Αν καταλάβουμε ότι τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εργαζομένων είναι κοινά και κοινός πρέπει να είναι ο αγώνας.

Ας μην τους επιτρέψουμε να εφαρμόσουν αυτή τη φορά το “διαίρει και βασίλευε” και ας μην φαγωθούμε ξανά μεταξύ μας. Ας φάμε καλύτερα τον “Παγκόσμιο Μινώταυρο” τον Καπιταλισμό. Η γη ανήκει σ’ αυτούς που εργάζονται και παράγουν τ’ αγαθά, δεν ανήκει στα παράσιτα που με πρόφαση την “προστασία” απομιζούν την ανθρωπότητα καρπούμενοι την υπεραξία της εργασίας τους.

 

Ζαφείρα Σ. Στεφάνου