Την εννοούμε όλοι τη λέξη ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ. Διαφοροποιείται όμως στη σκέψη τουκαθενός πολίτη σε Διεθνή κλίμακα. Εξαρτάται, φυσικά με τι μάτι τη βλέπει και με πιο μικροσκόπιο την αναλύει. Μεποια ευαισθησία πνευματική κατορθώνει να τη διακρίνει,και ποιες οι σκοπιμότητες των πατρόνων που τη διαχειρίζονται και την προωθούν.
Στ' αλήθεια ποιος είναι αυτός που δε βλέπει πως ανατέλλει μια νέα εποχή όπου το δύσκολο δεν είναι ν' ανέβεις αλλά να σταθείς όρθιος.
Τη φωνή στην δημοσιότητα δίνουν τα «τα πολύστροφα μηδενικά», οι παντογνώστες αποτελούντους σωτήρες και φωστήρες στην δημοσιότητα της στιγμής. Η αδηφαγία της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής έχει πλήξει τους θεσμούς και τα ήθη μας.
Εν ονόματι του κέρδους και της απληστίας καθυποβάλλουν τον πολίτη σ' ένα ανελέητο καθημερινό τρεχαλητό, ώστε να παραμερίζει και να απομακρύνει κάθε ηθικό ενδοιασμό του. Στο ανελέητο αυτό τροχάδην οι μεγιστάνες του υπερκέρδους για να φθάσουν στο συν άπειρο του βωμού που στοχεύουν θυσιάζουν κάθε ευαισθησία.
Εκμεταλλευόμενοι την πρόοδο της τεχνολογίας σε βάρος του αδύναμου πολίτη τον μαζικοποιούν σε διάφορα σημεία της υδρογείου με διαφορετικές γλώσσες συνεννόησης, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικά ήθη και συνήθειες, να ζήσουν κάτω από τη δική τους διεφθαρμένη νοοτροπία της εκμετάλλευσης και του κέρδους.
Μας καθοδηγούν ολοταχώς σ' ένα σύστημα ολοκληρωτισμού του μεγάλου κεφαλαίου, με αύξηση μιας καταναλωτικής κοινωνίας, με απώτερο σκοπό την εξυπηρέτηση του καπιταλιστικού συστήματος.
Άπειρες σκέψεις και απόψεις μπορούμε να έχουμε σχετικά με το σχεδιασμό και την οργάνωση του ολοκληρωτικού καπιταλιστικού συστήματος, που οδηγούν στη λεγόμενη παγκοσμιοποίηση από κράτη της οικονομικής ολιγαρχίας και τα συμφέροντα μετρημένων στα δάχτυλα.
Γιατί, το μικροσκόπιο, όπως αναφέραμε πιο πάνω αναλύοντας αυτές τις σκέψεις, εμφανίζει ξεκάθαραπως η παγκοσμιοποίηση δεν είναι αντάξια στις ελευθερίες του πολίτη και των δημοκρατικών αρχών του. Πως το δεκανίκι που στηρίζεται είναι ο ολοκληρωτισμός που στερεί τις ελευθερίες του λόγου του πολίτη, που τον προσανατολίζει σ' ένα είδος ιδεολογίας και απομάκρυνσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πως ο πολιτικός λόγος αρθρώνεται από επικοινωνιολόγους που πραγματοποιούν πλύση εγκεφάλου, που προσβάλλει τον πολίτη χωρίς ουσία, χωρίς καν να αναφέρονται σε θεσμούς που καταξιώνουν τις δημοκρατικές αρχές και τις ελευθερίες του. Οι θεσμοί είναι εκείνοι που θα κατευθύνουν την κοινωνική και πολιτική της κάθε χώρας που ετοιμάζεται να δεχθεί και να ενταχθεί σ' αυτό το λεγόμενο κύκλωμα της παγκοσμιοποίησης και όχι με το μανδύα του Νέου ολοκληρωτισμού όπως υπαινίσσονται κάποιοι.
Οι θεσμοί που καταξιώνουν το σεβασμό στα δικαιώματα του πολίτη, στον κόπο του ηλικιωμένου συνταξιούχου, στον μικρομεσαίο, στην υγεία, στην παιδεία του, σεβασμό στο περιβάλλον, γνωστό σ' όλους οι αγώνες που έχουν γίνει για τη κατάκτηση αυτών των δικαιωμάτων. Είναι οι μόνοι και πιο βασικοί παράγοντες που μπορούν να δικαιώσουν μια παγκοσμιοποίηση, σ'ένα πλαίσιο εργασιακής ειρήνης με την αναμονή ενός καλύτερου κόσμου.
Οι πολιτικοί μας λοιπόν, ας κάνουν το γύρο του κόσμου, ας ατενίσουν με ευαισθησία μπρος στις δυσκολίες της ζωής αυτών των ανθρώπων και τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης.
Νικ. Ι. Γκούτζου