Δεν μπορώ να το πιστέψω, απορώ και εξίσταμαι, ζω με τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Έρμαιοι των καιρών και οι Μαρτιναίοι.
Οι κλοπές, οι διαρρήξεις, η εξαπάτηση ηλικιωμένων, κλοπές ελαιοκάρπου και κοπή ελαιοδέντρων για καυσόξυλα δίνουν και παίρνουν.
Κάθε εβδομάδα μαθαίνω για νέα περιστατικά, το Μαρτίνο είναι ξέφραγο αμπέλι, μπαίνει όποιος θέλει και κάνει ότι νομίζει ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ!
Οι άγνωστοι και φυσικά ασύλληπτοι δράστες έχουν αποθρασυνθεί και η αστυνομία δηλώνει ότι κάνει ότι μπορεί και αν αντιληφθούμε οποιαδήποτε ύποπτη κίνηση να την καλούμε αμέσως…
Όλα αυτά και η μόνη ελπίδα όταν υπάρχει ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να προασπίσει το ελάχιστο αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης είναι η τοπική εξουσία δηλαδή ο Δήμος.
Πολλοί Δήμοι στην Ελλάδα με το ίδιο πρόβλημα, άρχισαν να επενδύουν σε ένα τομέα υψηλού ενδιαφέροντος για τις τοπικές κοινωνίες που είναι η ασφάλεια.
Τα πλεονάσματα της διαχείρισής τους, τα επιστρέφουν στους Δημότες δημιουργώντας τμήμα Δημοτικής Ασφάλειας και ιδιωτική αστυνόμευση κατά τις βραδινές ώρες.
Έτσι επιταχύνουν την προστασία της Δημοτικής Περιουσίας και οι Δημότες τους απολαμβάνουν μια ήσυχη και προστατευμένη καθημερινότητα. Εγώ ενημερώνω, ο Δήμος αποφασίζει.
Ίδωμεν.
Αριστείδης Κ. Κούρος