Βλέποντας καθημερινά γύρω μας την σήψη όλων των αξιών και την φθορά των ηθών που επικρατεί, σας παραθέτω κάποιους κανόνες που η τήρησή τους, με τάξη και μεθοδικότητα, μας δείχνουν τον τρόπο για να φτάσουμε στην Ευζωία, αυτήν που πρέπει να είναι και ο μοναδικός μας σκοπός.

Οι κανόνες αυτοί θα είναι το εγχειρίδιο, ο οδηγός για τις ελληνικές γενιές, έτσι ώστε η ανθρώπινη φύση να απελευθερωθεί από τον υλικό παραλογισμό και η ψυχή ως ανεξάρτητη από το θνητό σώμα, να γίνει ο πραγματικός οδηγός μας, ο Ηνίοχός μας.

Οι κανόνες αυτοί είναι τα Πυθαγορικά - Ορφικά Έπη, τα επικαλούμενα Χρυσά, για να δηλωθεί ότι, όπως ο χρυσός είναι ανώτερος από όλα τα άλλα μέταλλα γιατί δεν οξειδώνεται και γι’ αυτό και είναι αθάνατος, δεδομένου ότι η σκουριά είναι το σύμβολο του ελαττώματος, έτσι και αυτοί οι κανόνες είναι τόσο τέλειοι όπως ο χρυσός και γι’ αυτό παραμένουν άφθαρτοι στην αιωνιότητα.

1. Τους αθανάτους μεν πρώτα Θεούς, όπως από τον θείο νόμο έχει διαταχθεί, να τιμάς, και τον θείο όρκο για την τήρησή του ομοίως να σέβεσαι, καθώς και την ιεραρχία των ανώτερων, από την ανθρώπινη φύση, όντων, πράττοντας τα του νόμου.

2. Και τους γονείς, να τιμάς, όπως και τους συγγενείς, αναλόγως του βαθμού συγγενείας.  

3. Από τους άλλους, να κάνεις φίλους σου, τους ενάρετους. Να τους ακούς εφόσον σου δίνουν έντιμες συμβουλές και σε ωφελούν. Μην τους μισήσεις για ασήμαντη αφορμή και ιδίως για θέματα πλούτου ή δόξας, γιατί η ανάγκη της φιλίας είναι αυτή που μας δίνει δύναμη.

4. Μάθε τα λοιπόν, έτσι ώστε να τηρείς απαρέγκλιτα τις πρώτες υποδείξεις, όπου η τήρηση προυποθέτει να συνηθίσεις να κυριαρχείς και να εξαφανίζεις τα πάθη της λαιμαργίας, του υπερβολικού ύπνου, της οργής και της ικανοποίησης των διαφόρων ηδονών.     

5. Ποτέ να μην διαπράξεις μόνος σου ή μαζί με άλλους κακές και αισχρές πράξεις, αλλά να σέβεσαι τον εαυτό σου.

6. Πάντοτε να χρησιμοποιείς την φρόνηση και να είσαι δίκαιος με τις πράξεις σου και με τα λόγια σου, έχοντας πάντα κατά νου ότι όλοι πρόκειται να πεθάνουμε και ότι τα υλικά αγαθά άλλοτε έρχονται και άλλοτε χάνονται.

7. Να αποδέχεσαι ότι τα ανθρώπινα δεινά, προέρχονται από την Θεία Τύχη-Κρίση και να υπομένεις όσα απ’ αυτά σε κάνουν να υποφέρεις και να προσπαθείς να τα θεραπεύεις όσο μπορείς παρηγορώντας τον εαυτό σου, με την σκέψη, ότι οι ενάρετοι απαλλάσσονται από τα δεινά.  

8. Στην πορεία της ζωής σου, θα ακούσεις να λέγονται πολλά, καλά και κακά, τα οποία δεν πρέπει να τα θαυμάζεις, ούτε να τα απορρίπτεις αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν ακούσεις να λέγονται ψέματα, να τα δέχεσαι χωρίς να αγανακτείς και χωρίς να πρέπει να συμφωνείς μ’αυτά.

9. Πάντοτε να προσέχεις να μη σε πείσει κανείς με λόγια ή με έργα, να κάνεις ή να πείς οτιδήποτε κάνει κακό σε σένα.

10. Πριν κάνεις οτιδήποτε να σταθμίζεις καλά την ενέργειά σου, γιατί αλλιώς θα φανείς ανόητος και να εκτελείς μόνον εκείνα που δεν θα σε κάνουν να μετανοήσεις αργότερα.

11. Να μην κάνεις ποτέ κάτι που δεν ξέρεις, αλλά να μαθαίνεις όσα πρέπει για να εκτελέσεις μόνον άριστες πράξεις, γιατί μόνον έτσι θα ζήσεις το υπόλοιπο της ζωής σου με τρόπο ευχάριστο και γεμάτο αρετή.

12. Για την υγεία του σώματός σου, να φροντίζεις να πίνεις, να τρως και να γυμνάζεσαι με μέτρο. Μέτρο είναι αυτό που δεν σε βλάπτει.

13. Επίσης να προσπαθείς πάντα να έχεις απλότητα και να αποκλείεις την πολυτέλεια και ευμάρεια ως άχρηστη. Όσα γεννούν φθόνο και μίσος απέφευγε να κάνεις, να φροντίσεις μην γίνεις φιλάργυρος και σ’ όλα τα πράγματα να φροντίζεις να τηρείς το ορθό μέτρο.

14. Να εκτελείς μόνον εκείνα που δεν θα σε βλάψουν και πριν την κάθε πράξη σου να προηγείται η λογική.

15. Πάντα πριν κοιμηθείς να εξετάζεις κάθε πράξη που έκανες εκείνη την ημέρα. Τι παράβαση έκανα; Τι έπραξα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;

Ξεκινώντας λοιπόν από την πρώτη, εξέτασε όλες τις πράξεις μέχρι την τελευταία. Για τις κακές να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, ενώ για τις καλές να τον επαινείς.

16. Αυτά να τα εφαρμόζεις και να φροντίζεις να προέρχονται από τον λογισμό. Να τα έχεις πάντα στην καρδιά σου, γιατί αυτά θα σε οδηγήσουν στον δρόμο της θείας αρετής.

17. Πάντα να προσεύχεσαι στους Θεούς, πριν ξεκινήσεις οτιδήποτε, για να βοηθήσουν στην ολοκλήρωσή του.

Αυτά είναι τα Χρυσά Έπη, τα οποία αποκαλύπτουν τον τελειότατο σκοπό της Πυθαγόρειας - Ορφικής Φιλοσοφίας, δηλ. την Αγνότητα των ηθών που οδηγούν προς την εξομοίωση με το Θείον. Θέλω να σημειώσω ότι στα Χρυσά Έπη γίνεται αναφορά στους Θεούς και όχι στον Έναν Θεό- Δημιουργό, ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τον Θεό των Ιουδαιο-χριστιανών. Σε άλλα μελλοντικά κείμενα, θα σας εξηγήσω γιατί αναφέρουν Θεούς,ενώ τώρα απλά σας λέω μόνον ότι οι πρόγονοί μας ήταν μονοθεϊστές.

Δυστυχώς το ποίμνιο-πρόβατα-λαός, αν και ζει στον Ελλαδικό χώρο, νομίζει ότι Θεός του είναι ο εισαγόμενος-αλλοδαπός, ο οποίος προέρχεται από κάποια άλλη χώρα και που του τον επέβαλαν, ενώ οι επικεφαλείς του ποιμνίου-προβάτων-λαού, οι Αρχιποιμένες-Αρχιτσοπάνηδες, ενώ το γνωρίζουν το αφήνουν να διαιωνισθεί για να ωφεληθούν οι ίδιοι. Αυτοί το μόνο που τους βλέπουμε να κάνουν, είναι να καμαρώνουν τα πολυτελέστατα αυτοκίνητά τους που τα απόκτησαν με την βοήθεια του αλλοδαπού Θεού τους και τον οβολό των πιστών-καταθετών, αδιαφορώντας για την κατάντια της χώρας μας και των κατοίκων της.   

Μ’αυτό το κείμενο, προσπάθησα απλώς να κάνω κάποια πράγματα γνωστά στους αναγνώστες και συμπατριώτες μου, έτσι ώστε να τα έχουν οδηγό στην ζωή τους, για να προσπαθήσουν να βαδίσουν και αυτοί τον θείο δρόμο που βάδισαν άλλοι πριν από αυτούς.

Επίσης θέλω να παρακαλέσω τους συν-ανθρώπους μας και συμπολίτες μας που ασχολούνται με φιλοσοφικο-θρησκευτικά και πολιτιστικά θέματα, όταν γράφουν για αυτά, να προσπαθούν να τα αναλύουν (όσο τους επιτρέπουν), για να δίνουν και πνευματική τροφή στους αναγνώστες τους και όχι να μένουν στην απλή εξωτερική περιγραφή τους, όπως π.χ η περιγραφή του αγάλματος του Ηνίοχου των Δελφών.

Συγχαρητήρια επίσης για την έκδοση των βιβλίων των συμπατριωτών μας, κ. Nίκου Στεφάνου και κ. Κώστα Παναγιώτου. Χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο φως στον Μεσαίωνα που ζούμε.