Εγοήτευσε το ακροατήριό του, τις προάλλες (25-4-2010), ο κ. Γεώργιος Αναργ. Πούλιος, που μίλησε, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Καλλιθέας Αθηνών, για τους προγόνους μας “ΟΠΟΥΝΤΙΟΥΣ ΛΟΚΡΟΥΣ’’.

Από τα πρώτα κιόλας λεπτά της ομιλίας του, ο κ. Πούλιος κατάφερε να αφυπνίσει μέσα μας την υπερηφάνεια για το αρχαίο πνεύμα του τόπου που γεννηθήκαμε. Με καθαρότητα λόγου και με φωνή παλλόμενη από ενθουσιασμό μας παρουσίασε τους Μεγάλους Οπούντιους προγόνους μας και την τεράστια μεγάλη τους πνευματική προσφορά.

Κράτησε, ως το τέλος της ομιλίας του αμείωτο το ενδιαφέρον του πολυάριθμου ακροατηρίου. Μας καθήλωσε και μας μετέδωσε την έπαρσή του που δεν μπορούσε με τίποτα να κρύψει.

Ανέπτυξε από μνήμης το σημαντικό αυτό θέμα και ελάχιστες φορές συμβουλεύτηκε τις σημειώσεις του. Μίλησε με τόση άνεση που δεν χρειάσθηκε ούτε μια γουλιά νερό.

Α.Κ. Κούρος

 

Μεταξύ των άλλων είπε και τα εξής:

ΡΟΥΜΕΛΗ: Το μεγάλο αυτό τμήμα της Ελλάδας, στο οποίο γράφτηκαν πολλά ένδοξα γεγονότα, από των αρχαιοτάτων χρόνων, μέχρι τους νεώτερους χρόνους έχει να επιδείξει ένα από τα μεγαλύτερα και ενδοξότερα σύμβολα της Ελληνικής Επαναστάσεως την Έξοδο του Μεσολογγίου.

Η Ρούμελη αποτελείται από πέντε (5) Νομούς:

Αιτωλοακαρνανίας - Ευρυτανίας - Βοιωτίας - Φωκίδας και Φθιώτιδας.

Στη Φθιώτιδα περιλαμβάνεται και η Λοκρίς.

Το όνομα Λοκρίς, κατά τον Καθηγητή, Σταύρο Θεοφανίδη, το πήρε από τον ημίθεο Λοκρό, που ήταν γιός του Δία (βλ. το βιβλίο του τα Αγγλικά είναι Ελληνική διάλεκτος σελ. 131). Κατά το Νικόλαο Αθ. Μπάτσο το όνομα το πήρε από τη λέξη λεκρός που σημαίνει κέρατο ελαφιού.

Οι Λοκροί (Οπούντιοι) τα τόξα τους τα έφτιαχναν από τα κέρατα των ελαφιών, που αφθονούσαν στην περιοχή.

Ο ιστορικός και ερευνητής Νικόλαος Αθ. Μπάτσος έχει ερευνήσει το γενεολογικό δένδρο των Λοκρών. Αρχίζει από τον Προμηθέα, πηγαίνει στον Δευκαλίωνα, φθάνει στον Λοκρό, από τον οποίο γεννήθηκε ο Οπούντιος, ο γενάρχης των Οπουντίων Λοκρών και μέσα σ’ αυτούς και ο Αίαντας ο Λοκρός (Τον πίνακα θα βρείτε στην έγκριτη εφημερίδα ΑΙΑΣ Ο ΛΟΚΡΟΣ, έτος 2, αριφ. φυλ. 5, 2006).

Όσοι μένανε στο Ανατολικό μέρος της Λοκρίδας, λεγόντουσαν Οπούντιοι Λοκροί. Όσοι μένανε στο δυτικό μέρος της Λοκρίδας λεγότανε Εσπέριοι Λοκροί. Όσοι μένανε κοντά στο όρος Κνημίς (Σπαρτιάς) και προς το Καλλίδρομο λεγόντουσαν Επικνημίδιοι Λοκροί (από το όρος Κνημίς). Και αυτοί που πήγαν στην Κάτω Ιταλία Επιζεφύριοι Λοκροί, από το ακρωτήριο Ζεφύριο (σημερινή Καλαβρία).

Και οι 4 κατηγορίες των Λοκρών, Οπούντιοι, Εσπέριοι, Επικνημίδιοι και Επιζεφύριοι είναι Έλληνες. Είναι Έλληνες αυτόχθονες και διακρίνονται για το ομόθρησκο, το ομόγλωσσο, το αίμα με κοινά ήθη και έθιμα, που μας λέγει ο Όμηρος, για τους Έλληνες.

Όπως οι Αθηναίοι, νομοθέτη είχαν τον Δράκοντα, οι Σπαρτιάτες το Λυκούργο, οι Λοκροί είχαν τον Ζάλευκο. Ζάλευκος θα πει πλήρους φωτός. Φωτεινός. Ο Ζάλευκος ήταν Επιζεφύριος Λοκρός. Ο Ζάλευκος ήταν ο πρώτος Νομοθέτης. Ίσως και Παγκοσμίως.

Δυστυχώς η Νομοθεσία του Ζαλεύκου, ως κείμενο δεν βρέθηκε. Μέρος της νομοθεσίας του διασώθηκε, από το Διόδωρο το Σικελιώτη, τον Στοβαίο, τον Δημοσθένη και από διάφορες επιγραφές. Διόδωρος Σικελιώτης βιβλ. 12ο, σελ. 69. Στοβαίος βιβλ. 3ο, σελ. 135. Δημοσθένης τόμ. 8ος, κατά Τιμοκράτους σελ. 160. Επιγραφή Γαλαξιδίου. Περιοδικό “ΠΛΑΤΩΝ’’ σελ. 130 βιβλιοθήκη Παρνασσού.

Η Νομοθεσία του Ζαλεύκου - των Οπουντίων Λοκρών δίδασκε τον σεβασμό προς τους θεούς. Δίδασκε σεβασμό, προς τη δικαιοσύνη. Υποχρέωνε τον άρχοντα να σέβεται τους πολίτες. Τιμωρούσε τους αισχρούς και τους πρόστυχους. Προστάτευε τους Νόμους από τις μοντέρνες αντιλήψεις.

Ο Δημοσθένης, στον κατά Τιμοκράτους λόγο του, μας λέγει, ότι είχαν περάσει 200 χρόνια και ψηφίστηκε μόνο ένας (1) Νόμος. Ο Νόμος αυτός ψηφίστηκε εξαιτίας του πιο κάτω περιστατικού. Ένας μονόφθαλμος ήλθε σε προστριβή με το γείτονά του. Ο γείτονάς του τον απείλησε, ότι θα του βγάλει και το άλλο μάτι. Ο μονόφθαλμος ζήτησε την προστασία της Πόλεως. Η πόλις ψήφισε νόμο όποιος τολμήσει και βγάλει το μάτι του μονόφθαλμου θα του βγάζουν και τα δύο (2).(Δημοσθένης: Κατά Τιμοκράτη σελ. 161-163).

ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ: Οι Νόμοι των Οπουντίων Λοκρών προστατεύανε την Ισοπολιτεία. Προστατεύανε τα Ιερά. Κυνηγάγανε τους φοροφυγάδες. Προστατεύανε την ιδιοκτησία και τις κληρονομιές. Όποιος παραβίαζε τους ισχύοντες Νόμους έχανε την περιουσία του, ως και τα πολιτικά του δικαιώματα.

Απαγορεύανε τη χρήση οινοπνεύματος. Κατ’ εξαίρεση μόνο σε περίπτωση αρρώστιας, αλλά κατόπιν ιατρικής συνταγής. Επιτρεπόταν η χρήση οινοπνεύματος στις γιορτές μόνο “Κεκραμένο’’ (με νερό) και ποτέ “Άκρατο’’. Στον παραβάτη επιβάλονταν η θανατική ποινή (βλ. Αρχαίο Πνεύμα. Ήλιος - Ζάλευκος σελ. μζ.).

Δια πρώτη φορά ψηφίστηκε και καθιερώθηκε η πιο βασική ποινική αρχή: Ουδεμία ποινή άνευ νόμου. (νούλα πένε σίνε λέγκε).

Ο Ζάλευκος είναι ο πρόδρομος αυτής της παγκόσμιας βασικής αρχής. Δεν είναι δυνατό να δικάσουμε κάποιον χωρίς νόμο.

Οι Νόμοι των Οπουντίων Λοκρών δεν είχαν στόχο την τιμωρία. Ο Ζάλευκος με τη Νομοθεσία του ήθελε να κάνει τίμιους πολίτες και σωστότερες κοινωνίες.

Μεταξύ των μέτρων που έλαβε ήταν πως έπρεπε να ντύνονται και να κυκλοφορούν οι συμπολίτες του.

Οι άνδρες έπρεπε να ντύνονται κόσμια και να μη φορούν χρυσαφικά (στρατηγός με σκουλαρίκι), αλλιώς στιγματιζόντουσαν.

Οι γυναίκες έπρεπε να ντύνονται σεμνά. Αυτές που κυκλοφορούσαν αργά τη νύχτα στιγματιζόντουσαν ως μοιχαλίδες ή εταίρες. Αυτή ήταν και η ποινή (Ζάλευκος, Ήλιος, Αρχαίο Πνεύμα σελ. μζ).

Η μοιχεία, στην Νομοθεσία των Οπουντίων Λοκρών ήταν ατιμωτικό αδίκημα και την θεωρούσαν βαρυτέρα και από τον βιασμό. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν μεγάλο σεβασμό, στην οικογένεια, στα παιδιά και την γυναίκα τους. Η παρουσία τρίτου προσώπου, στην οικογένεια, διατάρασσε την οικογενειακή αρμονία και αποτελούσε κοινωνική αταξία. Την απιστία δεν την ανεχόντουσαν και βεβαίως δεν την ευλογούσαν. Δεν νοείτο παντρεμένη γυναίκα να φέρει στον κόσμο παιδί από άλλο άνδρα.

Ο Ζάλευκος εισηγήθηκε νόμο περί μοιχείας και έγινε δεκτός. Η ποινή που επεβάλετο στον μοιχό ήταν να του βγάζουν και τα δυό μάτια. Τον Νόμο αυτό πρώτος τον παραβίασε ο γιός του Ζαλεύκου. Το δικαστήριο τον καταδίκασε να του βγάλουν και τα δυό μάτια. Ο Ζάλευκος παρουσιάστηκε στο δικαστήριο και ζήτησε, για να πληρωθεί το γράμμα του Νόμου να βγάλουν δυό μάτια, αλλά το ένα από τον Ζάλευκο και το άλλο από τον γιό του, προκειμένου να μη δεί το παιδί του τυφλό. (βλ. Ήλιος Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα - Ζάλευκος - σελ. μ-ε).

Και τώρα πως ψηφίζονταν οι Νόμοι.

Στη Βουλή των Οπουντίων Λοκρών είχαν δικαίωμα όλοι οι Λοκροί να εισηγηθούν ένα νόμο, προς ψήφιση. Μπαίνοντας μέσα στην αίθουσα της Βουλής, ο κλητήρας, στο λαιμό του προτείνοντα τον Νόμο του έβαζε μια θηλιά (βρόγχο). Εάν ο Νόμος του δεν ψηφιζόταν τραβάγανε το σχοινί και τον πνίγανε. (βλ. Στοβαίος τόμ. 10ος σελ. 135-137 και Δημοσθένης κατά Τιμοκράτους σελ. 161).

Όπως προανέφερα η νομοθεσία των Οπουντίων Λοκρών, διασώθηκε και από τις επιγραφές. Η σπουδαιοτέρα είναι η επιγραφή του Γαλαξιδίου (ΟΙΑΝΘΕΙΑ). Λεπτομέρειες θα βρείτε στο περιοδικό “ΠΛΑΤΩΝ’’ σελ. 130 και στο βιβλίο του Αταλαντινού Γεωπόνου, τώρα μακαρίτη, Μάνθου Χριστοφόρου).

Τελειώνοντας πρέπει να επισημάνω και τα πιο κάτω.

Ο Όμηρος μας λέγει, ότι στον Τρωικό πόλεμο, πολέμησαν οι Οπούντιοι Λοκροί με τόξα και σφεντόνες (Παυσανίας Αττικά Α’ σελ. 60-23). Ο Ηρόδοτος μας λέγει, ότι οι Οπούντιοι Λοκροί έλαβαν μέρος πανστρατιά, στις Θερμοπύλες (Ηρόδοτος Ζ Πολύμνια 203). Αυτό το επιβεβαιώνει και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης. (Βιβλίο ενδέκατο σελ. 43). Ο δε Έλληνας Γεωγράφος Στράβων, διάσωσε το επίγραμμα που γράφτηκε στο πολυάνδριο (νεκροταφείο) των Θερμοπυλών (Στράβων άπαντα 9, σελ. 145).

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑ

Θρηνεί αυτούς που χάθηκαν για την Ελλάδα, πολεμώντας Μήδους, Οποείς, η πρωτεύουσα των Λοκρών, με τους τίμιους Νόμους.